Κάτσε Φρόνιμα
του Craig Zisk. Με τους Julianne Moore, Greg Kinnear, Michael Angarano, Nathan Lane, Lily Collins
Φιλόλογος, κοκκινομάλλα, με κότσο και φακίδες, ψάχνει...
του zerVo (@moviesltd) 
Έχοντας υπάρξει από τα αγαπημένα παιδιά όλων των φιλολόγων (αποκλειστικά κυριών) που γνώρισα στην μαθητική μου πορεία κι έχοντας ξοδέψει αμέτρητες ώρες δίπλα τους, εντός κι εκτός της αιθούσης, ε, ρε σατανά που με κόλασες, ζήλεψα. Γιατί όλες τους βλέπεις υπήρξαν μεν καταπληκτικές δασκάλες, με μοναδικό χάρισμα στο μοίρασμα της γνώσης και την διαπαιδαγώγηση, απίστευτα επικοινωνιακές και με τεράστιο το αίσθημα της ευθύνης στο λειτούργημα που είχαν αναλάβει, καμία τους όμως δεν διέθετε δίμετρη κορμοστασιά και μακριά κατακόκκινη κώμη, σαν την Julianne Moore καλή ώρα. Δεν τολμώ να φανταστώ πως θα μπορούσα να συγκεντρωθώ στην ανάγνωση του Λυσία, μετρώντας μία προς μία τις σέξι, ελκυστικές φακίδες της, να με προκαλούν σε απόσταση αναπνοής...
Δείγμα τυπικόν, δασκάλας γεροντοκόρης είναι η 45χρονη Λίντα Σινκλέρ, που εργάζεται ως καθηγήτρια γλώσσας στο γυμνάσιο του Κίνγκστον, ενός προαστίου της Πενσιλβάνια. Έχοντας σαν μοναδικό της ενδιαφέρον την διατήρηση του υψηλού επιπέδου γνώσης της τάξης της, ποτέ δεν πρόσεξε την προσωπική της ζωή κι έτσι ξοδεύει τις νύχτες της ολομόναχη, δίχως συντροφιά, έχοντας προηγουμένως απορρίψει, λόγω υψηλών απαιτήσεων, κάθε δυνητικό γαμπρό, που συναντά στα τυφλά ραντεβού. Μια μονοτονία που θα σπάσει την νύχτα που τυχαία θα συναντήσει στο διάβα της, έναν παλιό της μαθητή, τον Τζέισον, εκκολαπτόμενο συγγραφέα, που η πρώτη του απόπειρα να ξεκινήσει καριέρα στην Νέα Υόρκη απέτυχε, ο οποίος θα της παραδώσει το παρθενικό του πόνημα, με τον τίτλο Χρυσαλίς, για να το μελετήσει...
Αυτό ήταν! Συγκλονισμένη στην ανάγνωση του η μεγαλοκοπέλα εκπαιδευτικός, θα κάνει τα πάντα για να βοηθήσει το ταλαντούχο στην ματιά της ανερχόμενο λογοτέχνη, ξεκινώντας από το να πείσει το μαθητικό συμβούλιο, να ανεβάσουν το έργο του στην ετήσια θεατρική παράσταση του σχολείου. Συνεπικουρούμενη από τον εξίσου εντυπωσιασμένο καθηγητή της υποκριτικής, όχι όμως και από τον συντηρητικό γυμνασιάρχη, η ευαίσθητη Λίντα, ακόμη και με προσωπικό οικονομικό κόστος, θα το βάλει αμέτι μοχαμέτι, πάση θυσία να αναδείξει το πουλέν της σε καινούργιο Χέμινγουέι. Μάλλον όμως έχει υπολογίσει δίχως τα βέλη του έρωτα, που θα σημαδέψουν ευθεία στην αποξενωμένη καρδιά της, παράγοντας που εν αγνοία της θα προκαλέσει αναστάτωση τόσο στις ολοήμερες πρόβες, όσο και στην γενικότερη γαλήνη της λειτουργίας του εκπαιδευτηρίου.
Μπορεί στο άκουσμα των βασικών του στοιχείων (μοναξιά, απογοήτευση, κατάθλιψη) το θέμα να ακούγεται στενόχωρο, η αλήθεια όμως είναι εντελώς διαφορετική, αφού η σκοπιά που χρησιμοποιεί το σενάριο για να εκθέσει το ζήτημα είναι πέρα για πέρα γλαφυρή και μέσα στην φάρσα που σιγοβράζει, διασκεδαστική. Εκεί που ο κατά βάση τηλεοπτικός σκηνοθέτης Craig Zisk, χάνει τα γκέμια και δεν διατηρεί τις ισορροπίες, είναι στο κτίσιμο του σκηνικού που λαμβάνει χώρα η ίντριγκα, αφού το σανίδι του high school αμφιθεάτρου που την φιλοξενεί, δείχνει ελάχιστα αληθινό, μακριά από κάθε πραγματικότητα. Αν και για να λέμε και τα πράγματα με το όνομα τους, δύσκολα θα μπορούσε να συμβεί το αντίθετο, αφού μια ενδεχόμενη αποκάλυψη τέτοιων γεγονότων, πιο πολύ σε αιματηρό σκάνδαλο θα είχε οδηγήσει, παρά σε έναν θρίαμβο, αποτέλεσμα της ομαδικής εργασίας ενός θιάσου ανηλίκων ηθοποιών.
Για πες: Μικρό διάλειμμα από τις πολύ πιο σοβαρές της ασχολίες είναι για την όσο περνούν τα χρόνια και ελκυστικότερη Moore, ο ρόλος της The English Teacher, που τον φέρει εις πέρας με χαρακτηριστική άνεση, προβάλλοντας όπως συνηθίζει, με την μέθοδο του κρυψίματος πίσω από τα κοκάλινα γυαλιά και την αλογοουρά, την αναμφίβολη σεξουαλικότητα της. Αντίθετα λίγος αποδεικνύεται στον χαρακτήρα - κλειδί του πιτσιρικά γραφιά ο Michael Angarano, αφήνοντας την Julianne μονάχη να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά, έχοντας απλώς την περιφερειακή αρωγή του Nathan Lane, που ουσιαστικά παίζει ως κλασσική περσόνα του Μπρόντγουέι, τον ίδιο του τον εαυτό.
Αυτό ήταν! Συγκλονισμένη στην ανάγνωση του η μεγαλοκοπέλα εκπαιδευτικός, θα κάνει τα πάντα για να βοηθήσει το ταλαντούχο στην ματιά της ανερχόμενο λογοτέχνη, ξεκινώντας από το να πείσει το μαθητικό συμβούλιο, να ανεβάσουν το έργο του στην ετήσια θεατρική παράσταση του σχολείου. Συνεπικουρούμενη από τον εξίσου εντυπωσιασμένο καθηγητή της υποκριτικής, όχι όμως και από τον συντηρητικό γυμνασιάρχη, η ευαίσθητη Λίντα, ακόμη και με προσωπικό οικονομικό κόστος, θα το βάλει αμέτι μοχαμέτι, πάση θυσία να αναδείξει το πουλέν της σε καινούργιο Χέμινγουέι. Μάλλον όμως έχει υπολογίσει δίχως τα βέλη του έρωτα, που θα σημαδέψουν ευθεία στην αποξενωμένη καρδιά της, παράγοντας που εν αγνοία της θα προκαλέσει αναστάτωση τόσο στις ολοήμερες πρόβες, όσο και στην γενικότερη γαλήνη της λειτουργίας του εκπαιδευτηρίου.
Μπορεί στο άκουσμα των βασικών του στοιχείων (μοναξιά, απογοήτευση, κατάθλιψη) το θέμα να ακούγεται στενόχωρο, η αλήθεια όμως είναι εντελώς διαφορετική, αφού η σκοπιά που χρησιμοποιεί το σενάριο για να εκθέσει το ζήτημα είναι πέρα για πέρα γλαφυρή και μέσα στην φάρσα που σιγοβράζει, διασκεδαστική. Εκεί που ο κατά βάση τηλεοπτικός σκηνοθέτης Craig Zisk, χάνει τα γκέμια και δεν διατηρεί τις ισορροπίες, είναι στο κτίσιμο του σκηνικού που λαμβάνει χώρα η ίντριγκα, αφού το σανίδι του high school αμφιθεάτρου που την φιλοξενεί, δείχνει ελάχιστα αληθινό, μακριά από κάθε πραγματικότητα. Αν και για να λέμε και τα πράγματα με το όνομα τους, δύσκολα θα μπορούσε να συμβεί το αντίθετο, αφού μια ενδεχόμενη αποκάλυψη τέτοιων γεγονότων, πιο πολύ σε αιματηρό σκάνδαλο θα είχε οδηγήσει, παρά σε έναν θρίαμβο, αποτέλεσμα της ομαδικής εργασίας ενός θιάσου ανηλίκων ηθοποιών.
Για πες: Μικρό διάλειμμα από τις πολύ πιο σοβαρές της ασχολίες είναι για την όσο περνούν τα χρόνια και ελκυστικότερη Moore, ο ρόλος της The English Teacher, που τον φέρει εις πέρας με χαρακτηριστική άνεση, προβάλλοντας όπως συνηθίζει, με την μέθοδο του κρυψίματος πίσω από τα κοκάλινα γυαλιά και την αλογοουρά, την αναμφίβολη σεξουαλικότητα της. Αντίθετα λίγος αποδεικνύεται στον χαρακτήρα - κλειδί του πιτσιρικά γραφιά ο Michael Angarano, αφήνοντας την Julianne μονάχη να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά, έχοντας απλώς την περιφερειακή αρωγή του Nathan Lane, που ουσιαστικά παίζει ως κλασσική περσόνα του Μπρόντγουέι, τον ίδιο του τον εαυτό.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 1 Αυγούστου 2013 από την Seven
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική