Οι Γυναίκες του Λεωφορείου 678
του Mohamed Diab. Με τους Boshra, Nelly Karim, Maged El Kedwany, Nahed El Sebaï, Bassem Samra
Γυναίκες με κοπίδια, άντρες με...λεμόνια
του zerVo (@moviesltd) 
Αναμφισβήτητα υπαρκτό το ζήτημα. Στις αραβικές χώρες υπάρχει όμως μια σημαντική διαφορά, που δεν έχει να κάνει τόσο με την πενιχρότητα της λειτουργίας των θεσμών και κατ επέκταση της σωστής απόδοσης δικαιοσύνης. Η γυναίκα ποτέ δεν είχε, ούτε και θα έχει ισόνομο ρόλο δίπλα στο κυρίαρχο αρσενικό. Στα πιο φανατισμένα μάλιστα φονταμενταλιστικά μουσουλμανικά κράτη, που το θήλυ ισοδυναμεί ή ελαφρώς υπερισχύει του μηδενός, οι συνθήκες για το (στα δικά μας μέρη, όμορφο και εδώ και δεκαετίες πλήρως ισότιμο) αδύναμο φύλο, ορίζουν μια πορεία ζωής, που τις πολλές φορές μοιάζει με κόλαση. Ευτυχώς οι ανανεωτικές φωνές, ακόμη κι αν αντιτίθενται στους θρησκευτικούς κανόνες και παραδόσεις, είναι πολλές και ο εκμοντερνισμός των συγκεκριμένων κοινωνιών, έχει πάρει μια ρότα, που μόνο θετικά αποτελέσματα δύναται να αποφέρει.
Απογοητευμένη από την τροπή που έχει πάρει ο γάμος της, πέρα από τα καθημερινά ζητήματα που καλείται να αντιμετωπίσει με την δουλειά και την ανατροφή των παιδιών της, η Φέιζα, ζορίζεται και από τις σεξουαλικές επιθέσεις, που δέχεται κάθε φορά που παίρνει το ρίσκο να επιστρέψει με το κατάμεστο λεωφορείο στο σπίτι της. Παρακινούμενη από τις προτροπές της Σέμπα, μιας εύπορης γκαλερίστας, που κάποτε είχε πέσει θύμα πολλαπλού βιασμού και της Νέλλι, μιας νεαρής καλλιτέχνιδας η οποία βρίσκεται σε δικαστική διαμάχη, με άντρα που μέρα μεσημέρι της επιτέθηκε, δίχως να υπάρχουν ελπίδες να βρει το δίκιο της, θα αποφασίσει να πάρει τον νόμο στα χέρια της. Την επόμενη φορά που εφαψίας θα την προσεγγίσει επιδεικνύοντας της τις ορμές του, θα του καρφώσει την μυτερή της σακοράφα στα γεννητικά όργανα...
Μια, δυο, τρεις φορές, η αιματηρή - και συνάμα ανατριχιαστική - της αντίδραση, πέραν του ότι θα γίνει το πρώτο θέμα συζήτησης στο πολύβουο Κάιρο, θα προξενήσει το ενδιαφέρον των αστυνομικών αρχών, που δεν θα αργήσουν να ανακαλύψουν την οργανωμένη (αντί)δράση των τριών γυναικών. Έφτασε και για εκείνες η ώρα να πληρώσουν? Όμορφα δομημένο σεναριακά, δίχως πάντως να αποφεύγει λάθη, εύκολες συγκινήσεις και ανεξέλεγκτες συμπτώσεις που κλείνουν με ποιητική διάθεση τον θεματικό κύκλο, η Αιγυπτιακής κοπής δημιουργία του Mohamed Diab, φωνάζει στην διεθνή κοινότητα το πρόβλημα, ελπίζοντας στην εξωτερική συμπάθεια, που είναι πιθανόν να οδηγήσει και στην εσωτερική αναθεώρηση κάποιων πεπαλαιωμένων απόψεων.
Για πες: Βασισμένο σε πραγματικά περιστατικά, το λεωφορείο της διαδρομής 678, που κουβαλά όλα τα δεδομένα ζόρια των ανατολίτικα όμορφων, όσο και παραπεταμένων στ' αλήθεια κυριών με ή δίχως μαντήλα, μπορεί να λειτουργήσει ως σημαία όλων όσων αδυνάμων έχουν υποστεί βία, ταπείνωση, μηδενισμό, με αφετηρία το σεξουαλικό κίνητρο. Συμπαθητική φωτογραφία, ρεαλιστική κινηματογράφηση σε διεθνή πρότυπα κινούμενης κάμερας και αξιοπρεπείς ερμηνείες, βοηθούν το θέμα αναπτυχθεί και να ωριμάσει. Αν ο δημιουργός απέφευγε να ανοιχτεί σε πολλαπλές υποιστορίες, που δεν δένουν με το βασικό θέμα του στόρι, εκτιμώ πως το αποτέλεσμα θα ήταν και πιο συμμαζεμένο, αλλά και πιο εύπεπτο.
Μια, δυο, τρεις φορές, η αιματηρή - και συνάμα ανατριχιαστική - της αντίδραση, πέραν του ότι θα γίνει το πρώτο θέμα συζήτησης στο πολύβουο Κάιρο, θα προξενήσει το ενδιαφέρον των αστυνομικών αρχών, που δεν θα αργήσουν να ανακαλύψουν την οργανωμένη (αντί)δράση των τριών γυναικών. Έφτασε και για εκείνες η ώρα να πληρώσουν? Όμορφα δομημένο σεναριακά, δίχως πάντως να αποφεύγει λάθη, εύκολες συγκινήσεις και ανεξέλεγκτες συμπτώσεις που κλείνουν με ποιητική διάθεση τον θεματικό κύκλο, η Αιγυπτιακής κοπής δημιουργία του Mohamed Diab, φωνάζει στην διεθνή κοινότητα το πρόβλημα, ελπίζοντας στην εξωτερική συμπάθεια, που είναι πιθανόν να οδηγήσει και στην εσωτερική αναθεώρηση κάποιων πεπαλαιωμένων απόψεων.
Για πες: Βασισμένο σε πραγματικά περιστατικά, το λεωφορείο της διαδρομής 678, που κουβαλά όλα τα δεδομένα ζόρια των ανατολίτικα όμορφων, όσο και παραπεταμένων στ' αλήθεια κυριών με ή δίχως μαντήλα, μπορεί να λειτουργήσει ως σημαία όλων όσων αδυνάμων έχουν υποστεί βία, ταπείνωση, μηδενισμό, με αφετηρία το σεξουαλικό κίνητρο. Συμπαθητική φωτογραφία, ρεαλιστική κινηματογράφηση σε διεθνή πρότυπα κινούμενης κάμερας και αξιοπρεπείς ερμηνείες, βοηθούν το θέμα αναπτυχθεί και να ωριμάσει. Αν ο δημιουργός απέφευγε να ανοιχτεί σε πολλαπλές υποιστορίες, που δεν δένουν με το βασικό θέμα του στόρι, εκτιμώ πως το αποτέλεσμα θα ήταν και πιο συμμαζεμένο, αλλά και πιο εύπεπτο.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 18 Απριλίου 2013 από την Filmtrade
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική