Η Παράξενη Ζωή του Τίμοθι Γκριν
του Peter Hedges. Με τους Jennifer Garner, Joel Edgerton, CJ Adams, Odeya Rush, Shohreh Aghdashioo, Rosemarie DeWitt, David Morse, M. Emmet Walsh, Lois Smith, Dianne Wiest, Ron Livingston, James Rebhorn
Μάθημα Γονικής Συμπεριφοράς
του zerVo
Κι έρχεται εκείνη η δύσκολη στιγμή που το ζευγάρι των οσονούπω πρωτάρηδων γονιών - οποιασδήποτε μορφής, είτε των γενετικώς φυσιολογικών, είτε της πολύ πιο επώδυνης, που μετά αμέτρητων ανεπιτυχών προσπαθειών οδηγούνται στην λύση της υιοθεσίας - καλείται να απαντήσει στο βασικότατο ερώτημα, πως ακριβώς φαντάζονται πως θα μεγαλώσουν το παιδί τους. Για εκείνους το βλαστάρι τους, δεδομένα θα είναι το χαρισματικότερο, το πλέον ταλαντούχο, το πιο δημοφιλές και κοινωνικό, το πιο αγαπητό στον περίγυρο, το πιο αξιολάτρευτο, οπότε με την περηφάνια που συνοδεύει όλες αυτές τις πρωτιές, το μεγάλωμα του θα είναι παιχνιδάκι. Εντάξει, δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα και απαιτείται τεράστια θέληση, υπομονή και πίστη από μπαμπά και μαμά, μαζί, προκειμένου η καινούργια ψυχή να εξελίξει τα χαρίσματα της και να γίνει ένας χρήσιμος άνθρωπος. Μικρό μάθημα γονικής συμπεριφοράς, δίνει μια τυπική φαμιλιάρικη ιστοριούλα, από εκείνες που η Disney κάποτε σωρηδόν κυκλοφορούσε, γεμίζοντας τις μεσημεριανές τηλεοπτικές ζώνες των γουικέντ, που διαθέτει ένα σημαντικό στοιχείο στην ταυτότητα της. Όλα όσα εξιστορεί, πέραν του κεντρικού μεταφυσικού συμβάντος, είναι πέρα για πέρα καθημερινή πραγματικότητα.
Απελπισμένο, μιας και έχει προσπαθήσει τα πάντα, μα ακόμη δεν έχει καταφέρει να ακούσει το ευχάριστο μαντάτο πως περιμένει παιδί, το αγαπημένο ζευγάρι των Γκριν, θα πάρει την απόφαση να κτυπήσει την πόρτα της υπηρεσίας υιοθεσίας. Εκεί που θα περάσει την αυστηρή εξέταση των λειτουργών, για το αν δύναται να κριθεί ικανό, να πάρει υπό την γονική του εποπτεία ένα δίχως οικογένεια νήπιο. Παρότι στην δήλωση τους, δεν φαίνεται πως είχαν ή έχουν παιδί, εντούτοις μπορούν με πλήρη λεπτομέρεια, μπροστά στα έκπληκτα μάτια όσων τους ακούν, να αφηγηθούν την ιστορία του Τίμοθι, ενός δεκάχρονου που εμφανίστηκε από το πουθενά μια κρύα και βροχερή χειμωνιάτικη νύχτα, λασπωμένος και με την ιδιαιτερότητα στα πόδια του να φυτρώνουν καταπράσινα φύλλα, για να γίνει μέλος της άτεκνης φαμίλιας τους.
Και παρόλο που τόσο εκείνη, η Σίντι, εργαζόμενη στο Μουσείο Γραφής της περιοχής, όσο και ο καλός της Τζιμ, μηχανικός στο τοπικό εργοστάσιο παρασκευής μολυβιών - αλλά και ολάκερος ο περίγυρος τους - ουδέποτε έψαξαν το πως και το γιατί της προέλευσης του αγοριού, εντούτοις από την πρώτη στιγμή το αγκάλιασαν σαν δικό τους, αποδεχόμενοι και την πρόκληση του, να τους αποκαλέσει μονομιάς μητέρα και πατέρα. Το αλληγορικό στοιχείο, πέραν της οποιασδήποτε ρεαλιστικής προσέγγισης του θέματος, ξεχειλίζει στην ματιά του έμπειρου στο είδος Peter Hedges, υποψήφιου για Όσκαρ διασκευασμένου σεναρίου με το πολύ επιτυχημένο About A Boy και σκηνοθέτη των Pieces Of April και Dan In Real Life. Ο δημιουργός χρησιμοποιεί έξυπνα το τρικ που του προσφέρει το σκριπτ του υιού Zappa, Ahmet, του πιτσιρίκου που εμφανίστηκε από το πουθενά - προσπερνώντας τα δέκα πρώτα πολύ δύσκολα χρόνια της ζωής του νηπίου - για να δοκιμάσει τις ευαισθησίες του έκπληκτου διδύμου.
Για πες: Ακόμη κι αν η επιλογή του μικρούλη πρωτοεμφανιζόμενου Odeya Rush δεν είναι και η πιο ενδεδειγμένη, εντούτοις τα υποκριτικά μικρολάθη του περνούν σε δεύτερη μοίρα, μιας και η ταινία δεν εστιάζει στην δική του παρουσία, αλλά περισσότερο στις αντιδράσεις των μεγάλων, σε ότι εκείνος πράξει, είτε με θετικό, είτε με αρνητικό πρόσημο. Και οι ενήλικοι αποδίδουν με αξιοπρέπεια, το ανάλαφρο μεν, αλλά και απαιτητικό προφίλ των ρόλων τους, λιγότερο η μάμα Jennifer Garner και περισσότερο, ο πιο σκληροτράχηλων ρόλων, ντάντι Joel Edgerton, που βγάζουν στο πανί την γονική ματαιοδοξία, ο κανακάρης τους να πετύχει εκεί που οι ίδιοι δεν τα κατάφεραν. Οι υποιστορίες, περισσότερο κοινωνικού χαρακτήρα και προβληματισμού, πιο πολύ περιπλέκουν την ίντριγκα και αποπροσανατολίζουν από την βασική ουσία, χάρη όμως στην πληθώρα των εξαιρετικών ρολιστών που δίνουν γνώριμη μορφή σε κάθε προσωπικότητα της υπόθεσης, η Odd Life Of Timothy Green, δεν παρεκτρέπεται της πορείας της και οδηγείται σε ένα ευαίσθητο και συγκινητικό φινάλε, όπως άλλωστε κάθε παραγωγή του στούντιο της Disney, που σέβεται τον εαυτό της.
Και παρόλο που τόσο εκείνη, η Σίντι, εργαζόμενη στο Μουσείο Γραφής της περιοχής, όσο και ο καλός της Τζιμ, μηχανικός στο τοπικό εργοστάσιο παρασκευής μολυβιών - αλλά και ολάκερος ο περίγυρος τους - ουδέποτε έψαξαν το πως και το γιατί της προέλευσης του αγοριού, εντούτοις από την πρώτη στιγμή το αγκάλιασαν σαν δικό τους, αποδεχόμενοι και την πρόκληση του, να τους αποκαλέσει μονομιάς μητέρα και πατέρα. Το αλληγορικό στοιχείο, πέραν της οποιασδήποτε ρεαλιστικής προσέγγισης του θέματος, ξεχειλίζει στην ματιά του έμπειρου στο είδος Peter Hedges, υποψήφιου για Όσκαρ διασκευασμένου σεναρίου με το πολύ επιτυχημένο About A Boy και σκηνοθέτη των Pieces Of April και Dan In Real Life. Ο δημιουργός χρησιμοποιεί έξυπνα το τρικ που του προσφέρει το σκριπτ του υιού Zappa, Ahmet, του πιτσιρίκου που εμφανίστηκε από το πουθενά - προσπερνώντας τα δέκα πρώτα πολύ δύσκολα χρόνια της ζωής του νηπίου - για να δοκιμάσει τις ευαισθησίες του έκπληκτου διδύμου.
Για πες: Ακόμη κι αν η επιλογή του μικρούλη πρωτοεμφανιζόμενου Odeya Rush δεν είναι και η πιο ενδεδειγμένη, εντούτοις τα υποκριτικά μικρολάθη του περνούν σε δεύτερη μοίρα, μιας και η ταινία δεν εστιάζει στην δική του παρουσία, αλλά περισσότερο στις αντιδράσεις των μεγάλων, σε ότι εκείνος πράξει, είτε με θετικό, είτε με αρνητικό πρόσημο. Και οι ενήλικοι αποδίδουν με αξιοπρέπεια, το ανάλαφρο μεν, αλλά και απαιτητικό προφίλ των ρόλων τους, λιγότερο η μάμα Jennifer Garner και περισσότερο, ο πιο σκληροτράχηλων ρόλων, ντάντι Joel Edgerton, που βγάζουν στο πανί την γονική ματαιοδοξία, ο κανακάρης τους να πετύχει εκεί που οι ίδιοι δεν τα κατάφεραν. Οι υποιστορίες, περισσότερο κοινωνικού χαρακτήρα και προβληματισμού, πιο πολύ περιπλέκουν την ίντριγκα και αποπροσανατολίζουν από την βασική ουσία, χάρη όμως στην πληθώρα των εξαιρετικών ρολιστών που δίνουν γνώριμη μορφή σε κάθε προσωπικότητα της υπόθεσης, η Odd Life Of Timothy Green, δεν παρεκτρέπεται της πορείας της και οδηγείται σε ένα ευαίσθητο και συγκινητικό φινάλε, όπως άλλωστε κάθε παραγωγή του στούντιο της Disney, που σέβεται τον εαυτό της.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 25 Οκτωβρίου 2012 από την Feelgood
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική