Κυνηγοί Κεφαλών
του Morten Tyldum. Με τους Aksel Hennie, Synnøve Macody Lund, Nikolaj Coster-Waldau, Julie Ølgaard
F for Fame
του zerVo
Είναι αρχές των 80s. Η φραγκάτη και φαντασμένη (όσο και εξαφανισμένη έκτοτε) νονά μου, προκειμένου να με ευχαριστήσει για το δεκάρι στο ενδεικτικό του δημοτικού, με παίρνει από το χεράκι και με τρέχει στην αγορά της Κηφισιάς, για να μου ψωνίσει το δώρο μου. Το μπλουζάκι με το γιακαδάκι ήταν ολόλευκο, λιτό, με ένα κοκκινομπλέ F ραμμένο στο στήθος, μετριότατης ποιότητας, με ύφασμα σαν τσιγαρόχαρτο, τόσο ώστε μου προκάλεσε τεράστια εντύπωση για την δυσανάλογα αυξημένη τιμή του: "Μικρέ, μην μουτρώνεις, αυτή είναι η επίσημη μπλούζα που φοράει ο Μποργκ!" Αυτό ήταν! Μονομιάς το άχρωμο τσίτι, μεταβλήθηκε σε χρυσοστόλιστο ρούχο του βασιλιά. Εκείνο το καλοκαίρι, το υπό άλλες συνθήκες φανελάκι της λαϊκής, δεν το έβγαλα στιγμή από πάνω μου, μέχρι που έλιωσε. Άσε που επειδή δεν γνώριζα από φίρμες, είχα για καιρό την εντύπωση πως το F ήταν το αρχικό της λέξης Fame...
Επισήμως ο επιτυχημένος καριερίστας Ρόγκερ Μπράουν, δηλώνεται επαγγελματικά ως κυνηγός ταλέντων, αφού μισθώνεται από μεγάλες εμπορικές φίρμες, προκειμένου να εντοπίσει τα προικισμένα εκείνα πρόσωπα που θα στελεχώσουν το δυναμικό τους. Στην πραγματικότητα όμως και πίσω από την λαμπερή βιτρίνα που έχει κτίσει, δεν είναι παρά ένας στυγνός κάπηλος πανάκριβων έργων τέχνης, που αφού τα αποσπάσει από τους κατόχους τους, τα μοσχοπουλά στην μαύρη αγορά της Κεντρικής Ευρώπης. Κόλπο που του έχει αποφέρει μια ολόκληρη περιουσία, τόσο ικανή ώστε να του χαρίσει μια υπερπολυτελή ζωή, αλλά και την δυνατότητα να συντηρεί τις απαιτήσεις της δίμετρης, αγγελικής ξανθιάς συζύγου του.
Τη βραδιά των εγκαινίων της γκαλερί της κυράς του, ο παμπόνηρος επιχειρηματίας, θα πετύχει με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια, στο πρόσωπο του χαρισματικού άντρα που θα γνωρίσει. Αρχικά τον κατάλληλο υποψήφιο για την θέση του προέδρου της εταιρίας που έχει αναλάβει τη στελέχωση και κατοπινά το τέλειο θύμα, μιας και στην κατοχή του βρίσκεται ένας συλλεκτικός πίνακας αμύθητης χρηματικής αξίας. Το άσχημο για τον ζουμπαδιάρη λωποδύτη, είναι πως δεν θα αντιληφθεί την τεράστια παγίδα που του έχουν στήσει και θα πέσει ολόκληρος - από την κορφή έως τα νύχια - μέσα. Αυτό είναι και το χάρισμα του σεναριακού σπινθήρα του Headhunters, ότι σου γνωρίζει αποξαρχής, πως πίσω από την ζωγραφιά του Ρούμπενς κρύβεται η καρμανιόλα για το έξυπνο - μέχρι τα τώρα - πουλί, που εύκολα θα πιαστεί από τη μύτη. Το στοιχείο που εντείνει το σασπένς, είναι που δεν γνωρίζει κανείς το ποιος κρύβεται πίσω από το οδυνηρό σετ απ. Η μαντάμ, που το μόνο που ζητά από εκείνον είναι ένα παιδί κι αυτός της το αρνείται πεισματικά, ο Δανός γόητας με την τεράστια τεχνογνωσία αλλά και την προϋπηρεσία στις ειδικές δυνάμεις ή οι διωκτικές αρχές, που έχουν αντιληφθεί τι ακριβώς κρύβει πίσω από το πεντακάθαρο προσωπείο του?
Η φήμη που λέγαμε. Αυτό ακριβώς είναι το πασαπόρτι του σαϊνιού στο να ξεγλιστρά σαν χέλι από την όποια υποψία για το ποιόν του. Όσο την διαθέτει με άνεση ξεπερνά το οποιοδήποτε εμπόδια και απολαμβάνει ζωή χαρισάμενη. Όταν αυτή κάποια στιγμή του την κάνει με ελαφριά πηδηματάκια, ο φουκαράς κακοποιός, που και βέβαια κερδίζει την συμπάθεια του θεατή όσο τα λεπτά κυλούν, θα πρέπει να την αντικαταστήσει με το θάρρος, μπας και βγει ζωντανός από την καταδίωξη. Που σε όχι λίγα σημεία της θυμίζει εκείνη την ανεπανάληπτη του Φυγά και δοσμένη μέσα από την φαντασία του χαρισματικού Νορβηγού γραφιά Jo Nesbo, προσφέρει μουντόχρωμα καταιγιστικές εικόνες ανατριχίλας, που δεν θα ξεχαστούν γρήγορα.
Για πες: Το σίγουρο είναι πως μιας και το πόνημα προέρχεται από την Σκανδιναβία και έχει το ίδιο ακριβώς αστυνομικό ύφος με το Girl With The Dragon Tattoo, οι συγκρίσεις των δύο βόρειων φιλμικών διασκευών από νουβέλα, θα είναι αναπόφευκτες. Και προς μεγάλη έκπληξη, ο ζυγός γέρνει προς την μεριά του παρόντος, εφόσον είναι πολύ λιγότερο δαιδαλώδες από το γειτονικό Σουηδικό, δεν χάνεται στην μετάφραση των αμέτρητων ονομάτων και τοποθεσιών, μα το βασικότερο στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος έχει στημένο έναν θνητό, αδύναμο, φοβιτσάρη και όχι έναν ρεπόρτερ Σούπερμαν. Εννοείται πως το Headhunters αφήνει μικρά κενά και απορίες ανάμεσα στις υπερβολές του, ειδικά αν ο αναγνώστης του κάνει το λάθος και δεν καρφώσει βλέμμα αποκλειστικά και μόνο στο πανί και χάσει κανένα δίλεπτο δράσης, αυτό άλλωστε είναι ιδίωμα κάθε παρατραβηγμένου θρίλερ που σέβεται τον εαυτό του. Με την φήμη που έχουν κτίσει γύρω τους οι Κυνηγοί Κεφαλών, όμως, που έχει ξεπεράσει τον Ατλαντικό, όπερ σημαίνει σύντομο αγγλόφωνο ριμέικ, τέτοιες λεπτομέρειες ξεπερνιούνται με σχετική ευκολία...
Τη βραδιά των εγκαινίων της γκαλερί της κυράς του, ο παμπόνηρος επιχειρηματίας, θα πετύχει με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια, στο πρόσωπο του χαρισματικού άντρα που θα γνωρίσει. Αρχικά τον κατάλληλο υποψήφιο για την θέση του προέδρου της εταιρίας που έχει αναλάβει τη στελέχωση και κατοπινά το τέλειο θύμα, μιας και στην κατοχή του βρίσκεται ένας συλλεκτικός πίνακας αμύθητης χρηματικής αξίας. Το άσχημο για τον ζουμπαδιάρη λωποδύτη, είναι πως δεν θα αντιληφθεί την τεράστια παγίδα που του έχουν στήσει και θα πέσει ολόκληρος - από την κορφή έως τα νύχια - μέσα. Αυτό είναι και το χάρισμα του σεναριακού σπινθήρα του Headhunters, ότι σου γνωρίζει αποξαρχής, πως πίσω από την ζωγραφιά του Ρούμπενς κρύβεται η καρμανιόλα για το έξυπνο - μέχρι τα τώρα - πουλί, που εύκολα θα πιαστεί από τη μύτη. Το στοιχείο που εντείνει το σασπένς, είναι που δεν γνωρίζει κανείς το ποιος κρύβεται πίσω από το οδυνηρό σετ απ. Η μαντάμ, που το μόνο που ζητά από εκείνον είναι ένα παιδί κι αυτός της το αρνείται πεισματικά, ο Δανός γόητας με την τεράστια τεχνογνωσία αλλά και την προϋπηρεσία στις ειδικές δυνάμεις ή οι διωκτικές αρχές, που έχουν αντιληφθεί τι ακριβώς κρύβει πίσω από το πεντακάθαρο προσωπείο του?
Η φήμη που λέγαμε. Αυτό ακριβώς είναι το πασαπόρτι του σαϊνιού στο να ξεγλιστρά σαν χέλι από την όποια υποψία για το ποιόν του. Όσο την διαθέτει με άνεση ξεπερνά το οποιοδήποτε εμπόδια και απολαμβάνει ζωή χαρισάμενη. Όταν αυτή κάποια στιγμή του την κάνει με ελαφριά πηδηματάκια, ο φουκαράς κακοποιός, που και βέβαια κερδίζει την συμπάθεια του θεατή όσο τα λεπτά κυλούν, θα πρέπει να την αντικαταστήσει με το θάρρος, μπας και βγει ζωντανός από την καταδίωξη. Που σε όχι λίγα σημεία της θυμίζει εκείνη την ανεπανάληπτη του Φυγά και δοσμένη μέσα από την φαντασία του χαρισματικού Νορβηγού γραφιά Jo Nesbo, προσφέρει μουντόχρωμα καταιγιστικές εικόνες ανατριχίλας, που δεν θα ξεχαστούν γρήγορα.
Για πες: Το σίγουρο είναι πως μιας και το πόνημα προέρχεται από την Σκανδιναβία και έχει το ίδιο ακριβώς αστυνομικό ύφος με το Girl With The Dragon Tattoo, οι συγκρίσεις των δύο βόρειων φιλμικών διασκευών από νουβέλα, θα είναι αναπόφευκτες. Και προς μεγάλη έκπληξη, ο ζυγός γέρνει προς την μεριά του παρόντος, εφόσον είναι πολύ λιγότερο δαιδαλώδες από το γειτονικό Σουηδικό, δεν χάνεται στην μετάφραση των αμέτρητων ονομάτων και τοποθεσιών, μα το βασικότερο στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος έχει στημένο έναν θνητό, αδύναμο, φοβιτσάρη και όχι έναν ρεπόρτερ Σούπερμαν. Εννοείται πως το Headhunters αφήνει μικρά κενά και απορίες ανάμεσα στις υπερβολές του, ειδικά αν ο αναγνώστης του κάνει το λάθος και δεν καρφώσει βλέμμα αποκλειστικά και μόνο στο πανί και χάσει κανένα δίλεπτο δράσης, αυτό άλλωστε είναι ιδίωμα κάθε παρατραβηγμένου θρίλερ που σέβεται τον εαυτό του. Με την φήμη που έχουν κτίσει γύρω τους οι Κυνηγοί Κεφαλών, όμως, που έχει ξεπεράσει τον Ατλαντικό, όπερ σημαίνει σύντομο αγγλόφωνο ριμέικ, τέτοιες λεπτομέρειες ξεπερνιούνται με σχετική ευκολία...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 12 Ιουλίου 2012 από την Rosebud / Odeon
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική