Movies Ltd

του Joachim Trier. Με τους Anders Danielsen Lie, Hans Olav Brenner, Ingrid Olava

Farewell Oslo...

του zerVo

Να βράσω και την οικονομική τους ευημερία και την κοινωνική τους εξέλιξη και την ποιότητα ζωής τους, αλλά και το υπόδειγμα λειτουργίας τους. Πρώτοι σε όλους τους τομείς οι Σκανδιναβοί, ορίζουν τον τόπο τους ως τον ιδανικό για να διαβιώσει κανείς, δίνοντας του τα εχέγγυα για ένα ολόφωτο μέλλον. Μάλιστα... Ότι περισσότερες από τις μισές ταινίες από την βόρεια αυτή γωνιά της Ευρώπης, συμπεριλαμβάνουν την λέξη αυτοχειρία στο σενάριο τους σημαίνει κάτι? Εκτός και τα θέματα όλων τους γράφτηκαν στο εξάμηνο που η περιοχή είναι βυθισμένη στο σκοτάδι, στοιχείο που εκτοξεύει την ήδη δεδομένη μελαγχολία των κατοίκων της ξανθομάλλας χερσονήσου στα ουράνια...

Κάτω από κανονικές συνθήκες, ως γεμάτος σχέδια νέος, θα έπρεπε να ατενίζει την ζωή, μέσα από το πρίσμα της αισιοδοξίας. Όντας αντιμέτωπος εδώ και καιρό με τον εφιάλτη των ναρκωτικών ο 30χρονος Άντερς, νιώθει πως ο έλεγχος έχει ξεφύγει από τα χέρια του. Μετά από ένα επιτυχημένο εξάμηνο θεραπείας στην κλινική αποτοξίνωσης, ήρθε η στιγμή να επιστρέψει στην πόλη του, με την ελπίδα πως πάνω σε στέρεες βάσεις θα μπορέσει και πάλι να κτίσει ένα καλύτερο αύριο. Και ξημερώνει η τελευταία μέρα του καλοκαιριού...

Εκεί που ένας τραυματισμένος βαριά χαρακτήρας επιζητά λίγη θέρμη, λίγη ζεστασιά, λίγη συμπόνοια κι όχι τον οίκτο και την ξινομούρα λύπηση που συνήθως αφήνεται προς το πρόσωπο ενός εξαρτημένου, μέσα σε ελάχιστες στιγμές αντιλαμβάνεται πως η κατάσταση είναι ακριβώς η ίδια με εκείνη που μια φορά κι έναν καιρό τον ώθησε να μπει στην διαδικασία παραίτησης. Ούτε ένας σωστός φίλος, ούτε ένας πραγματικός συμπαραστάτης, ούτε εκείνη η κοπέλα που στο μυαλό του περιστρεφόταν ως η πιθανή σανίδα σωτηρίας. Τι απομένει πια? Σύννεφα και μπόρα? Αντέχεται ένα ακόμη πέρασμα στο σκοτάδι? Όχι βέβαια... Τυπικά βορειοευρωπαική η ματιά του σκηνοθέτη Joachim Trier, με πεντακάθαρα πλάνα της Νορβηγικής πρωτεύουσας να τυλίγουν, έως και να πνίγουν το υποκείμενο, εκμεταλλευόμενος ο φακός του τις στιγμές που ένας κάποιος ήλιος κάνει την εμφάνιση του στον ουρανό του Όσλο. Ο πεσιμισμός βασιλεύει φυσικά και αυτό δεν προκαλεί την παραμικρή έκπληξη. Ουδόλως τυχαίο πως οι νέοι του τριεθνούς της Βόρειας Θάλασσας είναι και οι πρώτοι στην λίστα εκείνων που ωθούνται στο απονενοημένο διάβημα.

Για πες: Το φιλμ ένιωσα πως το έχω ξαναδεί και μάλιστα πολλές φορές κατά το παρελθόν, με την ίδια ταυτότητα, με πανομοιότυπη προέλευση. Και πιθανότατα σε πιο ολοκληρωμένη και σφαιρική φόρμα, όπως σε εκείνη την περίπτωση του Σουηδικού εξάδελφου Farewell Falkenberg, που είναι παρόμοια θεματική και ακόμη πιο ίδια κατάληξη. Γενικότερα από αυτή την γωνιά της Γηραιάς δεν αναμένω πολλά στην μελλοντική κινηματογραφική της έκφραση. Και αυτό, όσο σωστά κι αν ακολουθείται η φόρμα της απαισιόδοξης μελαγχολίας, κάπου αρχίζει να γίνει έντονα ενοχλητικό, αφόρητο...

Στις δικές μας αίθουσες, την 1η Μαρτίου 2012 από την AMA