Πενήντα - Πενήντα
του Jonathan Levine. Με τους Joseph Gordon-Levitt, Seth Rogen, Anna Kendrick, Bryce Dallas Howard, Anjelica Huston
Have you ever seen Terms Of Endearment?
του gaRis (@takisgaris)
Όπου 50/50 (1 στις 2 περιπτώσεις δηλαδή) είναι οι πιθανότητες επιβίωσης από τον καρκίνο της σπονδυλικής στήλης από τον οποίο πάσχει ο ήρωας μας (αληθινός, καθότι πρόκειται για παραλλαγή της εμπειρίας του σεναριογράφου της ταινίας Will Reiser και κολλητού του – όπως και στο film - Seth Rogen) Adam Lerner. Είμαστε στην ταινία που, όταν ο (Adam) Joseph Gordon-Levitt με περισσή αμηχανία ανακοινώνει στην παθολογικά ανήσυχη μαμά του Angelica Huston την αρρώστια του, μπροστά στον πάσχοντα από άνοια πατέρα του και την ψιλο-σκρόφα φιλενάδα του (Bryce Dallas Howard) της το πασάρει με την ατάκα “έχεις δει το Terms of Endearment?”. E, να συμπληρώσω, καμία σχέση.
Είναι επίσης η ίδια ταινία που βασιλεύει το μη εξαιρετέο γλυκούτσικα χοντροκοπιάρικο humor της Superbad παρεούλας του Seth Rogen. Η αντίστιξη της υποχόνδριας, πονεμένα ερμητικής ερμηνείας του Levitt (Τhe Lookout, 500 Days of Summer) που με κάνει να αναθεωρήσω πάραυτα για τον θρόνο του χαρισματικότερου ηθοποιού της γενιάς του (sorry about that Ryan). Ο μόνος λόγος που αυτός ο ρόλος δεν θα τον φτάσει καροτσάκι ως τα Oscars είναι η σωστή, δυσκολο-μανουβραρισμένη, όμως ολίγον safe σκηνοθετική γραμμή του σκηνοθέτη Jonathan Levine, που έχει μια εμμονή με το weed («χόρτο») από το προηγούμενο film του (The Wackness).
Για πες: Δάκρυσα, γέλασα σε μια ταινία που οι γυναικείοι χαρακτήρες δε βρίσκονται ακριβώς στο θετικό πρόσημο (η δόκιμη ψυχολόγος-ερωτικό ενδιαφέρον του Adam, Αnna Kendrick, δυστυχώς επαναλαμβάνει τον ρόλο του Up In the Air, καίτοι ταλαντούχα, ενώ για την Bryce Howard, δε φτάνει το ταλέντο της, μην ξεχνάμε πως περίπου χάλασε και το ensemble του The Help φέτο – ας όψεται ο μπαμπάς που της βρίσκει τις καλύτερες δουλειές). Καταλήγοντας, το ντουέτο Levitt - Rogen είναι τουλάχιστον μια κλάση ανώτερο από αυτό των Pitt - Hill του Moneyball, όμως κάποια πράγματα στη ζωή (και στο σινεμά) είναι εντέλει θέμα pushαρίσματος, κάτι που το 50/50 έχει 0/100 επιθυμία (και budget) να το πράξει.
Για πες: Δάκρυσα, γέλασα σε μια ταινία που οι γυναικείοι χαρακτήρες δε βρίσκονται ακριβώς στο θετικό πρόσημο (η δόκιμη ψυχολόγος-ερωτικό ενδιαφέρον του Adam, Αnna Kendrick, δυστυχώς επαναλαμβάνει τον ρόλο του Up In the Air, καίτοι ταλαντούχα, ενώ για την Bryce Howard, δε φτάνει το ταλέντο της, μην ξεχνάμε πως περίπου χάλασε και το ensemble του The Help φέτο – ας όψεται ο μπαμπάς που της βρίσκει τις καλύτερες δουλειές). Καταλήγοντας, το ντουέτο Levitt - Rogen είναι τουλάχιστον μια κλάση ανώτερο από αυτό των Pitt - Hill του Moneyball, όμως κάποια πράγματα στη ζωή (και στο σινεμά) είναι εντέλει θέμα pushαρίσματος, κάτι που το 50/50 έχει 0/100 επιθυμία (και budget) να το πράξει.
Στις δικές μας αίθουσες στις 5 Απριλίου 2012 από την Village
1 σχόλια:
το είδαμε το σαββατοκύριακο και λιώσαμε στο κλάμα! και όμως είναι ιστορίες της διπλανής πόρτας! πολύ καλή ταινία! μπράβο!
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική