Movies Ltd

Νομίζω πως είναι από τις λίγες φορές που θα διατηρούσα αναλλοίωτο τον ξενικό τίτλο του φιλμ: The Help! Ούτε Οικιακές Βοηθοί, ούτε Υπηρέτριες, ούτε η Βοήθεια θα διάλεγα για το εγχώριο τιτλάρισμα, για να προκαθορίσω αυτό που πρόκειται να παρακολουθήσω. Και επί της παρούσης, μόνο η αγγλόφωνη μαρκίζα πέφτει απόλυτα μέσα στο νόημα του θέματος. Που αυτό δεν είναι ούτε οι μαύρες γκουβερνάντες που κάθε πλούσιο σπιτικό που σέβεται τον εαυτό του, έπρεπε να έχει στην δούλεψη του, μια φορά κι έναν καιρό, ούτε οι ψηλομύτες κυρίες, που τους συμπεριφέρονταν, κοινωνικής εντολής δοθείσης, σαν σκλάβες, εξαιτίας του αλλιώτικου χρώματος τους, ούτε οι ριζοσπαστικών απόψεων λευκοί, που προέβλεπαν πως το μέλλον είναι κοινό, ανεξαρτήτου ράτσας και προέλευσης του καθενός. Η αλληλεγγύη είναι το νόημα, η αλληλεπίδραση, η ισχύς εν τη ενώσει, το όλες για μία και μία για όλες...

Σε κωμόπολη του Μισισίπι, στα μέσα της δεκαετίας του 60, εποχή που οι φυλετικές διακρίσεις βρίσκονται σε έξαρση, φιλελεύθερων αντιλήψεων εκκολαπτόμενη δημοσιογράφος, οραματίζεται να συγγράψει ένα σπονδυλωτό βιβλίο, γεμάτο από τις αναμνήσεις και τα βιώματα των μαύρων υπηρετριών, που εργάζονται κάτω από αντίξοες συνθήκες στα σπίτια της λευκής υψηλής κοινωνίας. Μια ιδέα που για να πραγματωθεί, απαιτεί τόσο την συμμετοχή στις συνεντεύξεις, μιας ντουζίνας τουλάχιστον από τις οικιακές βοηθούς της περιοχής και φυσικά την άκρα μυστικότητα των κινήσεων τους, αφού οι κανονισμοί της Πολιτείας λειτουργούν απαγορευτικά σε τέτοιου είδους ανατρεπτικές ενέργειες.

Με φόντο το σκληρό άπαρτχάιντ που κορυφώθηκε λίγο μετά την μέση του 20ου αιώνα, στις ρατσιστικών αντιλήψεων επαρχίες του αμερικάνικου Νότου, ο όχι ιδιαίτερων σκηνοθετικών εμπειριών Tate Taylor, προσφέρει ένα διομισάωρο στυλιζαρισμένο εύπεπτο μελόδραμα, μελετημένο κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να θέλξει την ματιά των ευαίσθητης ψυχής θεατών, να βγάλει κάποιες διαχρονικές κεντρικές ιδέες περί ανισοτήτων, που ακόμη και στις μέρες μας δεν λένε να ξεθωριάσουν και να κατορθώσει ένα από τα ισχυρότερα τζακ ποτ, στο φθινοπωρινό US Box Office. Άδικα? Πρόκειται για ακόμη μια ακόμη γιάνκικη ανακάλυψη, ελάχιστης καλλιτεχνικής προσφοράς? Ε, όχι δα. Το The Help πέρα από τα τιγκαρισμένα ταμεία που άφησε στο διάβα του, χάρη στην εξαιρετική του καλλιτεχνική διεύθυνση, την πολυλογάδικη κι ελαφρώς αφελή, μα παντελώς ανθρώπινη και γεμάτη ψυχή αφήγηση του και την ακατάπαυστη αυξομείωση των συναισθημάτων της πλατείας, αναμένεται να ακούσει το όνομα του πέντε - έξι φορές κατά την διάρκεια της βραδιάς των οσκαρικών απονομών. Και δεν θα είναι όλες απλή αναφορά στις υποψηφιότητες...