Movies Ltd

Αύγουστος του 04' ήταν θυμάμαι, όταν από μια θετική συγκυρία είχα την τύχη να παρακολουθήσω την γενική πρόβα της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Στην ουσία το μόνο που θα διέκρινε την τζενεράλε από το απόλυτο γεγονός της αθλητικής τετραετίας, ήταν πως δεν θα άναβε η φλόγα και δεν θα έκαναν παρέλαση οι αθλητές, πλην του σημαιοφόρου κάθε χώρας. Τα πάντα άψογα, όπως και τελικά συγκλόνισαν την υφήλιο την επομένη μέρα, εκτός ίσως από ένα μικρό περιστατικό, που συνέβη μπροστά στα μάτια μου και επέφερε μια κάποια αναστάτωση. Ο άντρας (φυσικά) φορέας του εθνικού λάβαρου ενός κράτους, δεν δεχόταν επ ουδενί - κανόνας απαράβατος γραμμένων και άγραφων νόμων του τόπου του - να έπεται στο κουλουάρ, από το κορίτσι που θα κρατούσε στα χέρια του το πινακιδάκι με το όνομα της πατρίδας του: Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν...

Από καιρό σχεδίαζαν ο Νάντερ και η Σιμίν, την μετανάστευση τους από το Ιράν σε μια χώρα της Ευρώπης, που θα τους πρόσφερε τα εχέγγυα καλύτερων συνθηκών διαβίωσης, τόσο για εκείνους, όσο και για την εντεκάχρονη κόρη τους. Η γεροντική άνοια που κτύπησε αιφνιδίως τον πατέρα του Νάντερ όμως, του δημιουργεί ανατροπή στα πλάνα, υποχρεώνοντας τον ηθικά, να παραμείνει στην Τεχεράνη για να σταθεί στον γονιό του. Ένα γεγονός που θα προκαλέσει την έκρηξη της συζύγου του, που θα τον θέσει μπροστά στο δίλημμα της φυγής μαζί της ή της παραμονής δίχως εκείνη. Ίσως και χωρίς το παιδί τους, αν εκείνο θελήσει να ταξιδέψει μαζί της.

Κι όμως η μικρή σύνοψη παραπάνω λέει ψέματα για το τι πρόκειται να παρακολουθήσεις, αφού δεν ορίζει παρά μόνο την βάση, την πλάκα που λέμε στο κτίσιμο του οικοδομήματος. Δηλαδή τον γεμάτο ιδιαιτερότητες τρόπο σκέψης των κατοίκων αυτής της τεράστιας χώρας στα βάθη της Ανατολίας, που πέρα από από όσα προστάζει το Κοράνι, καλούνται να ακολουθήσουν κι ένα σωρό ακόμη οδηγίες, ηθικής και παραδοσιακής προέλευσης. Η τελεσίδικη απόφαση του (ευκατάστατου και δίχως οικονομικά ζόρια) αστού, να μην μεταναστεύσει απλά και μόνο για να συμπαρασταθεί σε έναν ουσιαστικά μηδενισμένο πατέρα, δεν ξέρω κατά πόσο θα έβρισκε εφαρμογή σε άλλη χώρα της πολιτισμένης γης. Κι όμως αυτός ακριβώς ο δεσμός ψυχής, ορίζει και την αφετηρία ενός κινηματογραφικού θρίλερ, που την εξέλιξη του, την δαιμονιώδη ίντριγκα του, θα ζήλευε και ο ίδιος ο μετρ του είδους.

Ελέω της απουσίας θηλυκού χεριού στο σπίτι και προκειμένου ο ανήμπορος γέρος να έχει ανά πάσα στιγμή κάποιον στο πλάι του, ο Νάντερ θα εμπιστευθεί μια φτωχή γυναίκα να τον προσέχει. Μια μοιραία στιγμή απροσεξίας, ένα λάθος του δευτερολέπτου θα προκαλέσει ζημιά στην εγκυμονούσα "αποκλειστική", με συνέπεια να αποβάλλει: Ένοχος για ανθρωποκτονία εκ αμελείας, λέει ο δικαστικός νόμος, 1 με 3 χρόνια φυλάκιση. Και τώρα τι γίνεται? Λες ψέματα, πως δεν γνώριζες περί της κυοφορίας και πας στην κόλαση ή παραδέχεσαι την αλήθεια και οδηγείσαι στο φρικτό μπαλαούρο? Η μύλος κατάσταση, δεν ξεκαθαρίζει, μα αντιθέτως γίνεται ακόμη πιο θολή, όταν ο πατέρας του νεκρού εμβρύου θα δείξει τάσεις εκδίκησης, η θρήσκα σύζυγος του δεν δέχεται να αποκαλύψει το μυστικό που κρύβει στην ψυχή της, η σε κατάσταση φυγής Σιμίν πράττει το ένα τραγικό λάθος μετά το άλλο και τα δύο μικρά κοριτσάκια των μπλεγμένων οικογενειών, απομένουν με δάκρυα στα μάτια να παρατηρούν ντροπαλά. Τι θέλεις να κάνω, τώρα, Θεέ μου?