Κάρλος
του Olivier Assayas. Με τους Édgar Ramírez, Alexander Scheer, Nora von Waldstätten, Ahmad Kaabour, Christoph Bach
Προτιμώ την Mini TV Series...
του zerVo
Με αφορμή την περίπτωση του προ διετίας Mesrine, που ήμουν υποχρεωμένος να περιμένω δυο - τρεις, εβδομάδες μέχρι να ολοκληρώσω, ως θεατής, το τετράωρο βιογραφικό έπος, δεν είδα ευθύς εξαρχής με καλό μάτι μια ενδεχόμενη, παρόμοια φάση, του κατά μια ώρα παραπάνω, αλλά και κατά ένα επιπλέον επεισόδιο, biopic του διαβόητου Τσακαλιού. Η τηλεοπτική, κατά βάση, παραγωγή άλλωστε είχε φροντίσει, να σπάσει την πενταωρία, σε τρία τεύχη, διάρκειας 110 λεπτών έκαστο, που θα ξεδίπλωνε στην άνεση της Plasma, ολάκερη την δράση του πιο γνωστού τρομοκράτη, του τελευταίου μισού αιώνα. Το ερώτημα είναι, όλη αυτή η σφαιρική αναπαράσταση, θα μπορούσε να απεικονιστεί σωστά σε μια κινηματογραφική εκδοχή, που θα συρρικνωνόταν στο εν τρίτον του αρχικού χρόνου? Η απάντηση μου είναι πως όχι! Να προτιμήσετε να παρακολουθήσετε το mini series...
Από πολύ νεαρή ηλικία, ο Βενεζουελάνος Ίλιτς Ραμίρεζ Σάντσεζ, μεγαλωμένος μέσα σε περιβάλλον λενινιστικών αντιλήψεων, έδειξε την έφεση του να γίνει πολεμιστής του κόσμου. Μόλις είκοσι ετών θα καταταγεί στο Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, αναλαμβάνοντας τον ρόλο του συνδέσμου στην Γαλλική πρωτεύουσα, μέχρι την ώρα, που για να διαφύγει τον κίνδυνο, θα δολοφονήσει δύο ασφαλίτες της Παρισινής αστυνομίας. Από τούδε και στο εξής, θεωρείται ένας εξαιρετικά επικίνδυνος εγκληματίας, καταζητούμενος από την Ιντερπόλ, που ακούει στο ψευδώνυμο Κάρλος.
Βασικά η παραγωγή το ξεκίνησε το πρότζεκτ, προκειμένου να δείξει δραματοποιημένες, τις τελευταίες ώρες ελευθερίας του Τσακαλιού, κάτω από τον καυτό ήλιο του Σουδάν, λίγο πριν συλληφθεί από τις μυστικές υπηρεσίες στα μέσα του 1994. Η ραγδαία αύξηση του προϋπολογισμού, συνετέλεσε στο να επιχειρηθεί μια πιο ενδελεχής μελέτη της διαδρομής του νούμερο ένα εξτρεμιστή, μέσα από ένα κολάζ των γνωστότερων ριψοκίνδυνων αποστολών που έλαβε μέρος. Συνέπεια τούτου είναι το φιλμ, να ακολουθεί μια πορεία περισσότερων των είκοσι χρόνων, ταξιδεύοντας δεκάδες χιλιάδες μίλια σε κάθε γωνιά του πλανήτη και συστήνοντας μας έναν τεράστιο αριθμό συνεργατών - συντρόφων του Κάρλος, ώστε από ένα σημείο και μετά να χάνεται το μέτρημα.
Από πολύ νεαρή ηλικία, ο Βενεζουελάνος Ίλιτς Ραμίρεζ Σάντσεζ, μεγαλωμένος μέσα σε περιβάλλον λενινιστικών αντιλήψεων, έδειξε την έφεση του να γίνει πολεμιστής του κόσμου. Μόλις είκοσι ετών θα καταταγεί στο Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, αναλαμβάνοντας τον ρόλο του συνδέσμου στην Γαλλική πρωτεύουσα, μέχρι την ώρα, που για να διαφύγει τον κίνδυνο, θα δολοφονήσει δύο ασφαλίτες της Παρισινής αστυνομίας. Από τούδε και στο εξής, θεωρείται ένας εξαιρετικά επικίνδυνος εγκληματίας, καταζητούμενος από την Ιντερπόλ, που ακούει στο ψευδώνυμο Κάρλος.Βασικά η παραγωγή το ξεκίνησε το πρότζεκτ, προκειμένου να δείξει δραματοποιημένες, τις τελευταίες ώρες ελευθερίας του Τσακαλιού, κάτω από τον καυτό ήλιο του Σουδάν, λίγο πριν συλληφθεί από τις μυστικές υπηρεσίες στα μέσα του 1994. Η ραγδαία αύξηση του προϋπολογισμού, συνετέλεσε στο να επιχειρηθεί μια πιο ενδελεχής μελέτη της διαδρομής του νούμερο ένα εξτρεμιστή, μέσα από ένα κολάζ των γνωστότερων ριψοκίνδυνων αποστολών που έλαβε μέρος. Συνέπεια τούτου είναι το φιλμ, να ακολουθεί μια πορεία περισσότερων των είκοσι χρόνων, ταξιδεύοντας δεκάδες χιλιάδες μίλια σε κάθε γωνιά του πλανήτη και συστήνοντας μας έναν τεράστιο αριθμό συνεργατών - συντρόφων του Κάρλος, ώστε από ένα σημείο και μετά να χάνεται το μέτρημα.
Το point μάλιστα αυτό έχει και όνομα και τοποθετείται στο σενάριο, την στιγμή που λήγει - αποτυχημένα? - η φονική επίθεση στους εκπροσώπους του ΟΠΕΚ, το πιο γνωστό ιστορικά "ανδραγάθημα" του Λατίνου, που ναι μεν εκτοξεύει στα ύψη την αδρεναλίνη κινηματογραφικά, έκτοτε όμως και για μισή περίπου ταινία, αφήνει την κυματομορφή της έντασης, να κατακερματιστεί μέχρι την απόλυτη νηνεμία, μέχρι να φτάσουμε στο φινάλε, με το γνωστό αποτέλεσμα.
Για πες: Δύο στοιχεία πάντως από το φαινόμενο Carlos δεν θα τα λησμονήσω εύκολα. Αρχικά την ικανότητα στην λήψη του Olivier Assayas, όταν το θέμα του άφηνε μπόσικα για να κτίσει και να προβάλει την ίντριγκα, που μου θύμισε υπερβολικά την κοφτή τεχνική του Spielberg στο συγκλονιστικό Munich. Και κατοπινά την μορφή του πρωτάρη Edgar Ramirez, ενός άσημου, σχεδόν συγχωριανού του ήρωα που κλήθηκε να υποδυθεί, που γίνεται ένα με το ρόλο, αυξομειώνει κιλά και εκτόπισμα κατά το δοκούν και χτίζει πάνω στην αβανταδόρικη περσόνα, την βάση πάνω στην οποία θα οργανώσει από εδώ και πέρα, μια μεγάλη καριέρα.
Στις δικές μας αίθουσες, 14 Απριλίου 2011 από την Village
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική