Movies Ltd

Παντού τα ίδια ισχύουν. Ή μάλλον για να είμαι απόλυτα δίκαιος, οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι, που ανακάλυψαν τον πόλεμο των τηλεοπτικών ζωνών - και τον διέσπειραν κατοπινά παγκοσμίως - τον διατηρούν ολοζώντανο εδώ και δεκαετίες, φροντίζοντας μάλιστα να τον αναζωπυρώσουν, με ίντριγκες, ανακατωσούρες και δημοσιογραφικά πάρε δώσε, που ελάχιστους αφορούν. Κι όμως οι υψηλοί δείκτες τηλεθέασης είναι το απόλυτο ζητούμενο, με οποιοδήποτε κόστος, ακόμη κι αν το προϊόν αποκαλείται σκουπίδι, που διακυβεύει την εγκυρότητα της πληροφόρησης και στέλνει για περίπατο τον οποιονδήποτε δεοντολογικό κώδικα.

Αεικίνητη τριαντάχρονη, που έχει αφιερώσει και την ψυχή της στην οργάνωση του πρωινού προγράμματος, μικρού τοπικού καναλιού στο Νιου Τζέρσει, παίρνει την άγουσα για το ταμείο ανεργίας, για χάρη της περικοπής προσωπικού. Η απόγνωση θα δώσει την θέση της στο ρίσκο, αφού η μικρή θα στείλει βιογραφικά σε όλους τους σταθμούς της επικράτειας. Ένας εξ αυτών, παναμερικάνικης μάλιστα εμβέλειας, που όμως πνέει τα λοίσθια εσχάτως, θα την προσλάβει δοκιμαστικά ως παραγωγό του μαγκαζίνο, δίνοντας της διορία για άμεση ανάταση στους πίνακες της AGB, αλλιώς θα βρεθεί ξανά στο δρόμο...

Βρες τρόπο λοιπόν τώρα κακομοίρα μου, που έχεις χάσει ύπνο, διασκέδαση και έρωτες προς χάρην της δημιουργίας ενός τουλάχιστον αξιοπρεπούς πρωινάδικου, να του δώσεις την ακροαματικότητα εκείνη που επιθυμεί ο καναλάρχης. Ειδικά όταν τα υλικά που καλείσαι να διαχειριστείς είναι μια παγωμένη παρουσιάστρια παλαιότατης μόδας κι ένας γκρινιάρης ξεπεσμένος μεγαλορεπόρτερ, που ούτε γι αστείο δεν του περνά από το νου, να παρατήσει το μικρόφωνο, για χάρη των ζωδίων και της μαγειρικής.

Η υφή του έργου, βεβαίως, εφόσον υπογράφεται σεναριακά από την Aline Brosh McKenna του Devil Wears Prada και σκηνοθετικά από τον Roger Michell, του αγαπημένου μου Notting Hill, κινείται σε πολύ χαλαρά μονοπάτια, με τα οποιαδήποτε κοινωνικά ζόρια να παραμένουν στο φόντο προς χάρη του διασκεδαστικού ανάλαφρου στυλ. Ο ρυθμός στο δίωρο διατηρείται σε ικανοποιητικά επίπεδα, όχι τόσο λόγω του ευρηματικού χιούμορ του σεναρίου, μα περισσότερο χάρη στο μελετημένο καστ, που ο καθένας έχει πάρει τον ρόλο που του πρέπει.