Η Πόλη
του Ben Affleck. Με τους Ben Affleck, Rebecca Hall, Jon Hamm, Jeremy Renner
Ο Woody Allen Της Βοστόνης
του zerVo
Σαν σούπερ αστέρα και λαμπερό πρωταγωνιστή πανάκριβων μπλοκμπάστερς, πιθανότατα η μαρμάγκα τον έφαγε, γιατί δεν πρόσφερε εκτός από το γοητευτικό παρουσιαστικό του, κάτι το διαφορετικό ως ζεν πρεμιέ. Πάντοτε, με ότι και να καταπιάστηκε εκείνη την χρυσή περίοδο, γύρω στο μιλένιουμ, ο Ben Affleck, πάντα εμφανιζόταν κάτι που και την κατάσταση θα έσωζε και θα του έκλεβε την δόξα. Στον Armageddon λεγόταν Bruce Willis, στο Pearl Harbour ονομαζόταν Michael Bay, στο Sum Of All Fears αναφερόταν σαν κόντρα με όλους εκείνους που υποδύθηκαν κάποτε τον ίδιο ήρωα. Κι όμως αυτό το παλικάρι, που απορρίφθηκε με συνοπτικές διαδικασίες για την θέση του top star, έτσι, γιατί δεν κάνει, απέδειξε έκτοτε πως όσο υποκριτικό ταλέντο του λείπει, άλλο τόσο κι ακόμη περισσότερο, αξίζει δημιουργικά. Κι αν για την συγγραφή των σεναρίων του ήδη καμαρώνει ένα χρυσό οσκαράκι στο σαλόνι του - The Good Will Hunting - να ξέρεις πως δεν θα αργήσει η στιγμή που τα αγαλματάκια θα τα ντουμπλάρει. Κι αυτή την φορά θα είναι για ικανότητα του στο directing...
Το σχέδιο ληστείας μιας από τις κεντρικότερες τράπεζες της πόλης, από την καλά οργανωμένη πεντάδα πάνοπλων κλεφτών, θα στεφθεί από απόλυτη επιτυχία. Με μοναδική παραφωνία, την εργαζόμενη τραπεζικό που θα πάρουν μαζί τους φεύγοντας, ως όμηρο, μα που με τα μάτια δεμένα, δεν είδε τίποτα που να αποκαλύπτει την ταυτότητα τους, στον αστυνόμο που θα αναλάβει την υπόθεση. Κι αφού ο ιθύνων νους της συμμορίας, καταλάβει πως εκείνη όχι απλά δεν άνοιξε το στόμα της στις αρχές, μα με την στάση της έδειξε να καλύπτει τους ληστές, θα την παρακολουθήσει μέχρι το δημόσιο πλυντήριο και αφού βεβαιωθεί πως δεν της περνάει καν από το μυαλό ποιος είναι πραγματικά, θα της δείξει πως αισθάνεται κάτι παραπάνω από φιλία γι αυτήν. Θα ξεδιπλώσει μπροστά της όλα του τα όνειρα, που είναι ηλιόλουστα και ζεστά, δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με παρανομίες και θα της βγάλουν έναν χαρακτήρα οικείο και ευαίσθητο, σαν από εκείνους που λατρεύουν να έχουν δίπλα τους οι γυναίκες. Διπρόσωπος? Όχι ακριβώς. Απλά μπερδεμένος, που επέλεξε να ακολουθήσει τον ληστρικό δρόμο που του δίδαξε ο πατέρας, μια παράδοση που στην πόλη τους διατηρείται από πάππου προς πάππου και όχι τον φιλελεύθερο που όρισε η μάνα, μια εικόνα που κρύβεται θολά στο πίσω μέρος του μυαλού του, δίχως ακόμη να έχει εξηγήσει το γιατί.
Παρότι η ιστορία που πηγάζει από το βιβλίο του Chuck Hogan, The Prince Of Thieves είναι τόσο απλή, εντούτοις το περιβάλλον που κτίζεται γύρω της ως σκηνικό, είναι μαγευτικά ρεαλιστικό. Η Βοστόνη, η πόλη των Celtics και των Red Sox, των Aerosmith και των πολλών πανεπιστημίων, που έχει αποκληθεί ως η πρωτεύουσα των ληστειών τραπέζης, δεν στέκεται απλά ως φόντο, μα αγκαλιάζει τους χαρακτήρες κατά τέτοιο τρόπο, που τους παρεμποδίζει να κοιτάξουν παραπέρα, να την ξεπεράσουν. Σαν να δίνει στους πολίτες της η ίδια την εντολή να διατηρήσουν τις παραδόσεις της, ακόμη και αν εκείνες διέπονται από μη νόμιμη λογική. Παιδιά της και οι συμμορίτες, βέροι Βοστονέζοι, που παίζουν το παιχνίδι της, σχεδόν απερίσκεπτα. Κι εκεί η εντοπίζεται η επιτυχία του Affleck ως δημιουργού. Που αντιμετωπίζει την πατρίδα του, που όπως φαίνεται γνωρίζει την παραμικρή της σπιθαμή σαν την παλάμη του, σαν μια ξεχωριστή χώρα, που ελκύει τους πολίτες της σαν μαγνήτης, έστω κι αν δεν το αξίζει. Ανεξάρτητη από το σύνολο, απομακρυσμένη από την έννοια της Ηνωμένης Πολιτείας, μια μεγαλούπολη καρχαρίας, που συνάμα μοιάζει με μικρό χωριό, με τίποτα να μην μπορεί να μείνει κρυπτό υπό τον ήλιο της.
Για πες: Σε αυτό το αμφιλεγόμενο περιβάλλον, κινούνται οι χαρακτήρες της ιστορίας, οι αντι-ήρωες, που αν και κακοποιοί, κερδίζουν την συμπάθεια του θεατή. Ένα καθαρόαιμο δείγμα Scorsese δηλαδή, φιλτραρισμένο μέσα από την ταχύτατη λογική του Michael Μann και της Έντασης του, που αραιά και που κάνει την εμφάνιση της στα πλάνα του The Town. Εικόνες που διέπονται από βιαιότητα, αλλά και ευαισθησία, ακραία συναισθήματα που πηγάζουν μέσα από τις σωστά δομημένες ματιές των ερμηνευτών - Renner, Rebecca Hall, Blake Lively και ο Postlethwaite ως διπρόσωπη οχιά, ξεχωρίζουν - όπως τις κατάφερε η αληθινή αισθητική του Affleck, που αρχικά με το Gone Baby Gone και τώρα με την Πόλη, εύκολα καπαρώνει την ταυτότητα του Woody Allen της Βοστόνης.
Το σχέδιο ληστείας μιας από τις κεντρικότερες τράπεζες της πόλης, από την καλά οργανωμένη πεντάδα πάνοπλων κλεφτών, θα στεφθεί από απόλυτη επιτυχία. Με μοναδική παραφωνία, την εργαζόμενη τραπεζικό που θα πάρουν μαζί τους φεύγοντας, ως όμηρο, μα που με τα μάτια δεμένα, δεν είδε τίποτα που να αποκαλύπτει την ταυτότητα τους, στον αστυνόμο που θα αναλάβει την υπόθεση. Κι αφού ο ιθύνων νους της συμμορίας, καταλάβει πως εκείνη όχι απλά δεν άνοιξε το στόμα της στις αρχές, μα με την στάση της έδειξε να καλύπτει τους ληστές, θα την παρακολουθήσει μέχρι το δημόσιο πλυντήριο και αφού βεβαιωθεί πως δεν της περνάει καν από το μυαλό ποιος είναι πραγματικά, θα της δείξει πως αισθάνεται κάτι παραπάνω από φιλία γι αυτήν. Θα ξεδιπλώσει μπροστά της όλα του τα όνειρα, που είναι ηλιόλουστα και ζεστά, δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με παρανομίες και θα της βγάλουν έναν χαρακτήρα οικείο και ευαίσθητο, σαν από εκείνους που λατρεύουν να έχουν δίπλα τους οι γυναίκες. Διπρόσωπος? Όχι ακριβώς. Απλά μπερδεμένος, που επέλεξε να ακολουθήσει τον ληστρικό δρόμο που του δίδαξε ο πατέρας, μια παράδοση που στην πόλη τους διατηρείται από πάππου προς πάππου και όχι τον φιλελεύθερο που όρισε η μάνα, μια εικόνα που κρύβεται θολά στο πίσω μέρος του μυαλού του, δίχως ακόμη να έχει εξηγήσει το γιατί.Παρότι η ιστορία που πηγάζει από το βιβλίο του Chuck Hogan, The Prince Of Thieves είναι τόσο απλή, εντούτοις το περιβάλλον που κτίζεται γύρω της ως σκηνικό, είναι μαγευτικά ρεαλιστικό. Η Βοστόνη, η πόλη των Celtics και των Red Sox, των Aerosmith και των πολλών πανεπιστημίων, που έχει αποκληθεί ως η πρωτεύουσα των ληστειών τραπέζης, δεν στέκεται απλά ως φόντο, μα αγκαλιάζει τους χαρακτήρες κατά τέτοιο τρόπο, που τους παρεμποδίζει να κοιτάξουν παραπέρα, να την ξεπεράσουν. Σαν να δίνει στους πολίτες της η ίδια την εντολή να διατηρήσουν τις παραδόσεις της, ακόμη και αν εκείνες διέπονται από μη νόμιμη λογική. Παιδιά της και οι συμμορίτες, βέροι Βοστονέζοι, που παίζουν το παιχνίδι της, σχεδόν απερίσκεπτα. Κι εκεί η εντοπίζεται η επιτυχία του Affleck ως δημιουργού. Που αντιμετωπίζει την πατρίδα του, που όπως φαίνεται γνωρίζει την παραμικρή της σπιθαμή σαν την παλάμη του, σαν μια ξεχωριστή χώρα, που ελκύει τους πολίτες της σαν μαγνήτης, έστω κι αν δεν το αξίζει. Ανεξάρτητη από το σύνολο, απομακρυσμένη από την έννοια της Ηνωμένης Πολιτείας, μια μεγαλούπολη καρχαρίας, που συνάμα μοιάζει με μικρό χωριό, με τίποτα να μην μπορεί να μείνει κρυπτό υπό τον ήλιο της.
Για πες: Σε αυτό το αμφιλεγόμενο περιβάλλον, κινούνται οι χαρακτήρες της ιστορίας, οι αντι-ήρωες, που αν και κακοποιοί, κερδίζουν την συμπάθεια του θεατή. Ένα καθαρόαιμο δείγμα Scorsese δηλαδή, φιλτραρισμένο μέσα από την ταχύτατη λογική του Michael Μann και της Έντασης του, που αραιά και που κάνει την εμφάνιση της στα πλάνα του The Town. Εικόνες που διέπονται από βιαιότητα, αλλά και ευαισθησία, ακραία συναισθήματα που πηγάζουν μέσα από τις σωστά δομημένες ματιές των ερμηνευτών - Renner, Rebecca Hall, Blake Lively και ο Postlethwaite ως διπρόσωπη οχιά, ξεχωρίζουν - όπως τις κατάφερε η αληθινή αισθητική του Affleck, που αρχικά με το Gone Baby Gone και τώρα με την Πόλη, εύκολα καπαρώνει την ταυτότητα του Woody Allen της Βοστόνης.
Στις δικές μας αίθουσες, 21 Οκτωβρίου 2010 από την Village
Rewind /// Trailer - The Town
1 σχόλια:
Πραγματικά εξαιρετική η δουλειά του Μπεν Άφλεκ! Το The Town μου άρεσε πολύ τόσο για τη σκηνοθεσία του, όσο και για το καλοδεμένο καστ, τις πολύ καλές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς, αλλά και επειδή δεν είναι απλά μια (πολύ καλή) αστυνομική περιπέτεια, αλλά έχει και μια ερωτική ιστορία και ένα ψυχολογικό δράμα να διηγηθεί. Δυο γεμάτες, κινηματογραφικές ώρες!
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική