Buried
του Rodrigo Cortes. Με τον Ryan Reynolds
Η ζωή εν τάφω...
του zerVo
Είναι πραγματικά ανατριχιαστικό απλά και μόνο στην σκέψη, του να υπομένεις αβοήθητος το μαρτύριο, περιμένοντας δίχως να μπορείς να κάνεις τίποτα απολύτως, το μοιραίο. Κινηματογραφικά την ίδια ανατριχίλα είχαν προκαλέσει ανάλογες εικόνες σε φιλμς όπως το The Vanishing του Sluizer ή το Serpent And The Rainbow, όταν η Sandra Bullock και ο Bill Pullman αντίστοιχα, βρέθηκαν σε συνθήκες six feet under. Κι αν στην ατμόσφαιρα δεν πλανάται ο ανατρεπτικός σουρεαλισμός του Tarantino, που με μια και μόνο κραυγή θα βγάλει την ηρωίδα του και πάλι στην επιφάνεια, τότε αυτή η έντονη μυρωδιά του θανάτου σε ένα κασόνι δύο επί ένα, δύσκολα δεν θα σου ανακατέψει το στομάχι. Πόσο μάλλον όταν συνεπαρμένα καλείσαι να την αντέξεις για ενενήντα ολόκληρα λεπτά. Όσο ακριβώς διαρκεί το Buried, που θα σε καθηλώσει σε οριζόντια θέση, δίνοντας σου να καταλάβεις πολύ καλά, πως ακριβώς είναι η ζωή εν τάφω...
Αμερικάνος αυτοκινητιστής, απαγάγεται από τρομοκράτες, κλείνεται σε φέρετρο και θάβεται κάπου στην Ιρακινή έρημο. Μιάμιση ώρα είναι το χρονικό του περιθώριο, για να καταφέρει να βρει τα λύτρα που απαιτούν οι απαγωγείς και να ξαναδεί το φως του ήλιου. Και την οικογένεια του, που τον προσμένει. Στον πόλεμο όλα επιτρέπονται. Και μπορεί στην πονεμένη ασιατική γωνιά, οι στρατιωτικές επιχειρήσεις να έχουν λήξει από καιρό, το αντάρτικο όμως, παρουσία των ειρηνευτικών (?) δυνάμεων των ΗΠΑ στην περιοχή, παραμένει, με τους ντόπιους να επιδίδονται σε φονικά παιχνίδια, με οποιονδήποτε βρεθεί στην γειτονιά τους και πάνω στο διαβατήριο του, δεσπόζει ο θυρεός με τον αρπακτικό αϊτό. Θύμα του κλεφτοπόλεμου έπεσε μόλις και ο Πολ Κονρόυ, εργάτης που αναζήτησε την τύχη του στα ξένα, μα στην ουσία εκφραστής του ιμπεριαλισμού για τους ευρισκόμενους κάτω από την μπότα των γερακιών Ιρακινούς. Πέντε εκατομμύρια η αρχική τιμή πώλησης του κορμιού του, που σταδιακά θα πέφτει, αποδεικνύοντας πως η απαίτηση δεν έχει τόσο παραδόπιστο χαρακτήρα, μα περισσότερο σκοπεύει να κοπάσει την ακατανίκητη δίψα για αίμα. Κι όσο δεν την κοπανάτε πενταγωνικά φίδια από την Μεσοποταμία, οι γιάνκηδες σας - δεν υπάρχουν αθώοι γιάνκηδες - αυτή την τύχη θα έχουν. Προειδοποίηση: Τα μέσα σας είναι πενιχρά για να εντοπίσουν τους θαμμένους. Ή πληρώνετε ή κλαίτε!
Κι εκεί σκάει το πρώτο τουίστ! Δεν πληρώνει κανείς. Η αξία της ανθρώπινης ζωής για τον κυνικό αστερόεσσο είναι μηδενική, δεν αξίζει ούτε μισό δολάριο. Δεν πάει να σκάσει μέσα στο κοφίνι, δεν μας καίγεται καρφί, μοιάζει να σκέφτονται μιλιταριστές και (θάνατος στα) αφεντικά, που αναζητούν αφορμές για να αποκηρύξουν τον εργάτη, που παράτησε γυναίκα και παιδί, χιλιάδες μίλια μακρυά, για να βγάλει το ψωμί του. Σόρι νο μπόνους, φιλαράκο που πνίγεσαι μέσα στο φέρετρο δίχως οξυγόνο και με την άμμο να πέφτει σπυρί σπυρί, σκεπάζοντας σε σαν φονική κλεψύδρα. Ο σε απόγνωση μεροκαματιάρης, απομονωμένος, αποκαμωμένος, απελπισμένος, νιώθει εντελώς εγκαταλελειμμένος στην τύχη του, ελπίζοντας μονάχα πως οι βουτηγμένοι στο μίσος τερορίστας, θα αποκαλύψουν χωρίς αντάλλαγμα τις συντεταγμένες που τον έχουν θάψει. Κι έτσι σιγά σιγά, αρχίζεις σινεφίλ μου, να τεντώνεσαι στο κάθισμα σου από αγωνία. Βρες μου τον τρόπο που ο φουκαράς θα βγει ζωντανός. Έλα μωρέ αμερικανιά είναι, όπου νάναι φτάνουν οι ηρωικοί ΕΜΑΚ και θα τον βγάλουν στην επιφάνεια...
Μελετώντας το τρέιλερ, είχα πιστέψει αρχικά, πως η ιστορία ναι μεν θα εκτυλίσσεται μέσα σε μια ανήλιαγη κάσα, μα θα πεταγόταν αραιά και που στην επιφάνεια, για να δείξει την αγωνία των σωστικών δυνάμεων και της φαμίλιας του θαμμένου. Όμως όχι! Ακολουθώντας την δύσκολη μέθοδο ο Rodrigo Cortes, η σκηνοθετική αποκάλυψη όχι μόνο της χρονιάς, μα πιθανόν ολάκερης της δεκαετίας, αιχμαλωτίζει το μέσο λήψης του, μαζί με το υποκείμενο μέσα στον περιορισμένο χώρο του φέρετρου, βάζοντας στοίχημα πως μπορεί για μιάμιση ώρα να βρει τις γωνίες λήψης, που και το σασπένς θα ανεβάσουν και την θέαση δεν θα βαρύνουν. Τα σεναριακά ευρήματα, που ανεβάζουν το θερμόμετρο βαθμηδόν είναι συγκλονιστικά πολλά για την limited λογική της αιχμαλωσίας, που θα σε διατηρήσουν μόνιμα σε εγρήγορση. Και δεδομένα θα σε βάλουν στην θέση του θύματος σε μια υποβολή που θα σου κόψει την ανάσα. Κι όχι τόσο από την τρομάρα, μα από την αίσθηση πως και το δικό σου οξυγόνο λήγει! Buried ο πρωταγωνιστής, Buried ο "ελεύθερος" πολίτης, Buried και ο θεατής...
Για πες: Με την οποιαδήποτε κοινότυπη και συμβατική θεωρία να πηγαίνει περίπατο, θα πρέπει να διώξεις από τον νου πως ο ηθοποιός που βρίσκεται στην κάσα, είναι το ιλουστρασιόν χολιγουντιανό παλικαράκι των μέτριων δυνατοτήτων. Ο Ryan Reynolds, προς μεγάλη του τιμή, αποστομώνει τους επί δεκαετία επικριτές του AIM λαμπερού χαμόγελου του, καταθέτοντας ψυχή μέσα σε 200 κυβικούς πόντους, οδηγώντας σύσσωμη την κινηματογραφόφιλη κοινωνία, να οργανώσει petition για την παρουσία του στις οσκαρικές πεντάδες. Ότι ο γεννημένος στον Καναδά αστέρας, βγαίνει θριαμβευτής από την κάσα, υποδυόμενος τον σύγχρονο πολίτη, που προδίδεται από τα ιδανικά του, οδηγούμενος στην απομόνωση, τον περιορισμό και την ασφυξία, είναι κάτι περισσότερο από στάνταρ. Ρεαλιστικότατη αγωνία στην ματιά του, που αλληγορικά ανταποκρίνεται στο ανάλογου φόβου βλέμμα, των μορίων που συνθέτουν τις μοντέρνες πολιτείες, που διαρκώς παλεύουν με νύχια και με δόντια να διαφύγουν από την καθημερινή ζωή εν τάφω τους. Και κάθε βράδυ κάνουν σταυρό, η μέρα που θα τους ξημερώσει να είναι λιγάκι διαφορετική από την χθεσινή, μα με το πρώτο άνοιγμα των ματιών, πάλι το καπάκι του φέρετρου, θα σκεπάζει τα όνειρα τους...
Αμερικάνος αυτοκινητιστής, απαγάγεται από τρομοκράτες, κλείνεται σε φέρετρο και θάβεται κάπου στην Ιρακινή έρημο. Μιάμιση ώρα είναι το χρονικό του περιθώριο, για να καταφέρει να βρει τα λύτρα που απαιτούν οι απαγωγείς και να ξαναδεί το φως του ήλιου. Και την οικογένεια του, που τον προσμένει. Στον πόλεμο όλα επιτρέπονται. Και μπορεί στην πονεμένη ασιατική γωνιά, οι στρατιωτικές επιχειρήσεις να έχουν λήξει από καιρό, το αντάρτικο όμως, παρουσία των ειρηνευτικών (?) δυνάμεων των ΗΠΑ στην περιοχή, παραμένει, με τους ντόπιους να επιδίδονται σε φονικά παιχνίδια, με οποιονδήποτε βρεθεί στην γειτονιά τους και πάνω στο διαβατήριο του, δεσπόζει ο θυρεός με τον αρπακτικό αϊτό. Θύμα του κλεφτοπόλεμου έπεσε μόλις και ο Πολ Κονρόυ, εργάτης που αναζήτησε την τύχη του στα ξένα, μα στην ουσία εκφραστής του ιμπεριαλισμού για τους ευρισκόμενους κάτω από την μπότα των γερακιών Ιρακινούς. Πέντε εκατομμύρια η αρχική τιμή πώλησης του κορμιού του, που σταδιακά θα πέφτει, αποδεικνύοντας πως η απαίτηση δεν έχει τόσο παραδόπιστο χαρακτήρα, μα περισσότερο σκοπεύει να κοπάσει την ακατανίκητη δίψα για αίμα. Κι όσο δεν την κοπανάτε πενταγωνικά φίδια από την Μεσοποταμία, οι γιάνκηδες σας - δεν υπάρχουν αθώοι γιάνκηδες - αυτή την τύχη θα έχουν. Προειδοποίηση: Τα μέσα σας είναι πενιχρά για να εντοπίσουν τους θαμμένους. Ή πληρώνετε ή κλαίτε!Κι εκεί σκάει το πρώτο τουίστ! Δεν πληρώνει κανείς. Η αξία της ανθρώπινης ζωής για τον κυνικό αστερόεσσο είναι μηδενική, δεν αξίζει ούτε μισό δολάριο. Δεν πάει να σκάσει μέσα στο κοφίνι, δεν μας καίγεται καρφί, μοιάζει να σκέφτονται μιλιταριστές και (θάνατος στα) αφεντικά, που αναζητούν αφορμές για να αποκηρύξουν τον εργάτη, που παράτησε γυναίκα και παιδί, χιλιάδες μίλια μακρυά, για να βγάλει το ψωμί του. Σόρι νο μπόνους, φιλαράκο που πνίγεσαι μέσα στο φέρετρο δίχως οξυγόνο και με την άμμο να πέφτει σπυρί σπυρί, σκεπάζοντας σε σαν φονική κλεψύδρα. Ο σε απόγνωση μεροκαματιάρης, απομονωμένος, αποκαμωμένος, απελπισμένος, νιώθει εντελώς εγκαταλελειμμένος στην τύχη του, ελπίζοντας μονάχα πως οι βουτηγμένοι στο μίσος τερορίστας, θα αποκαλύψουν χωρίς αντάλλαγμα τις συντεταγμένες που τον έχουν θάψει. Κι έτσι σιγά σιγά, αρχίζεις σινεφίλ μου, να τεντώνεσαι στο κάθισμα σου από αγωνία. Βρες μου τον τρόπο που ο φουκαράς θα βγει ζωντανός. Έλα μωρέ αμερικανιά είναι, όπου νάναι φτάνουν οι ηρωικοί ΕΜΑΚ και θα τον βγάλουν στην επιφάνεια...
Μελετώντας το τρέιλερ, είχα πιστέψει αρχικά, πως η ιστορία ναι μεν θα εκτυλίσσεται μέσα σε μια ανήλιαγη κάσα, μα θα πεταγόταν αραιά και που στην επιφάνεια, για να δείξει την αγωνία των σωστικών δυνάμεων και της φαμίλιας του θαμμένου. Όμως όχι! Ακολουθώντας την δύσκολη μέθοδο ο Rodrigo Cortes, η σκηνοθετική αποκάλυψη όχι μόνο της χρονιάς, μα πιθανόν ολάκερης της δεκαετίας, αιχμαλωτίζει το μέσο λήψης του, μαζί με το υποκείμενο μέσα στον περιορισμένο χώρο του φέρετρου, βάζοντας στοίχημα πως μπορεί για μιάμιση ώρα να βρει τις γωνίες λήψης, που και το σασπένς θα ανεβάσουν και την θέαση δεν θα βαρύνουν. Τα σεναριακά ευρήματα, που ανεβάζουν το θερμόμετρο βαθμηδόν είναι συγκλονιστικά πολλά για την limited λογική της αιχμαλωσίας, που θα σε διατηρήσουν μόνιμα σε εγρήγορση. Και δεδομένα θα σε βάλουν στην θέση του θύματος σε μια υποβολή που θα σου κόψει την ανάσα. Κι όχι τόσο από την τρομάρα, μα από την αίσθηση πως και το δικό σου οξυγόνο λήγει! Buried ο πρωταγωνιστής, Buried ο "ελεύθερος" πολίτης, Buried και ο θεατής...
Για πες: Με την οποιαδήποτε κοινότυπη και συμβατική θεωρία να πηγαίνει περίπατο, θα πρέπει να διώξεις από τον νου πως ο ηθοποιός που βρίσκεται στην κάσα, είναι το ιλουστρασιόν χολιγουντιανό παλικαράκι των μέτριων δυνατοτήτων. Ο Ryan Reynolds, προς μεγάλη του τιμή, αποστομώνει τους επί δεκαετία επικριτές του AIM λαμπερού χαμόγελου του, καταθέτοντας ψυχή μέσα σε 200 κυβικούς πόντους, οδηγώντας σύσσωμη την κινηματογραφόφιλη κοινωνία, να οργανώσει petition για την παρουσία του στις οσκαρικές πεντάδες. Ότι ο γεννημένος στον Καναδά αστέρας, βγαίνει θριαμβευτής από την κάσα, υποδυόμενος τον σύγχρονο πολίτη, που προδίδεται από τα ιδανικά του, οδηγούμενος στην απομόνωση, τον περιορισμό και την ασφυξία, είναι κάτι περισσότερο από στάνταρ. Ρεαλιστικότατη αγωνία στην ματιά του, που αλληγορικά ανταποκρίνεται στο ανάλογου φόβου βλέμμα, των μορίων που συνθέτουν τις μοντέρνες πολιτείες, που διαρκώς παλεύουν με νύχια και με δόντια να διαφύγουν από την καθημερινή ζωή εν τάφω τους. Και κάθε βράδυ κάνουν σταυρό, η μέρα που θα τους ξημερώσει να είναι λιγάκι διαφορετική από την χθεσινή, μα με το πρώτο άνοιγμα των ματιών, πάλι το καπάκι του φέρετρου, θα σκεπάζει τα όνειρα τους...
Στις δικές μας αίθουσες, 7 Οκτωβρίου 2010 από την Village
Rewind /// Trailer - Buried
2 σχόλια:
Μόλις εχθές κατάφερα να δω το Buried και θα συμφωνήσω με τα περισσότερα σημεία της κριτικής σας. Εκπληκτικός ο Reynolds, που στις εκφράσεις του προσώπου του στηρίζεται όλη η ταινία. Πραγματικά μάστορας o Cortes, που ελπίζω να ξαναδούμε σήμερα. Εξαιρετική η ένταση που προκαλεί η ταινία στο θεατή. Το μόνο σημείο που θεώρησα αταίριαστο ήταν η σκηνή με το φίδι. Νομίζω ότι αυτή θα μπορούσε να λείπει. Συνολικά, πάντως, συνιστώ σε όποιον δεν έχει δει το Buried, να βιαστεί!
Το σημαντικότερο όλων αγαπητέ είναι να διασκεδάζετε και να ψυχαγωγείστε. Και η συγκεκριμένη ταινία εκτιμώ πως πετυχαίνει και τους δύο στόχους...
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική