Devil
των Drew και John Erick Dowdle. Με τους Chris Messina, Geoffrey Arend, Logan Marshall-Green, Bojana Novakovic
Δουλειά δεν είχε ο διάολος...
του zerVo
Το όνομα του, υπάρχουν ορισμένοι που αποφεύγουν ακόμη και να το ψελλίσουν μην τυχόν τους φέρει κακοτυχία κι αναποδιά. Οξαποδώ τον αποκαλούν και η έκφραση τους αυτή τα περικλείει όλα: Φόβο, δέος, αγωνία, μπορεί και συμπάθεια. Άλλωστε η απεικόνιση του Κακού, σε κάθε υπάρχουσα θρησκεία, αίρεση ή πιστεύω, είναι μία, κοινή και μοναδική. Ο καλός Θεός αλλάζει πρόσωπο και όνομα από ήπειρο σε ήπειρο, ο διάβολος παραμένει κοινός σε όλους. Και αν ο μεγαλοδύναμος συνήθως δοκιμάζει το κουράγιο και την αντοχή των πιστών του, ο εωσφόρος δηλώνει το παρόν για να εκμεταλλευτεί την αδυναμία τους σε πρώτη ζήτηση. Έτσι λοιπόν όταν το Άει στο Διάολο και το God Damned γίνεται ψωμοτύρι στα χείλη, μην απορείς που ο Devil μπορεί να σε επισκεφτεί εκεί που δεν το περιμένεις...
Πριν σφαλίσει η πόρτα του ανελκυστήρα ενός ουρανοξύστη της Φιλαδέλφεια, πέντε άγνωστοι μεταξύ τους επισκέπτες μπήκαν στην καμπίνα για να ανέβουν στους ορόφους. Το ταξίδι των δευτερολέπτων θα εξελιχθεί σε εφιάλτη, αφού ένας τους είναι ο Βελζεβούλης... Το πρώτο από τα τρία τεύχη της κινηματογραφικής σειράς με τον τίτλο The Night Chronicles, που ξεπήδησε από την σκέψη του πολυάσχολου εσχάτως Shyamalan, χρησιμοποιεί δύο απλά, απλούστατα στοιχεία της καθημερινότητας για να εκτοξεύσει το ανατριχιαστικό του επίπεδο. Το ένα λέγεται ασανσέρ. Ακόμη κι αν οι κλειστοφοβικές τάσεις απουσιάζουν, δεν υπάρχει ούτε ένας που να νιώθει υπέροχα, την στιγμή που εισέρχεται στον ένα επί ένα κλωβό, που πολλές φορές συνειρμικά παραπέμπει σε κάθετο φέρετρο. Το δεύτερο είναι πιο πολυσύνθετο, μιας και είναι κοινωνικό φαινόμενο και αποκαλείται υποχρεωτική συνύπαρξη. Όταν σε ένα - στενό - χώρο, μια φράξια ατόμων καλείται να ζήσει παρέα, για διάστημα μεγαλύτερο του λεπτού, οι σκέψεις αρχίζουν να τυλίγουν το νου, προκαλώντας - σχεδόν πάντα αρνητικά - σχόλια για τα πρόσωπα που συνθέτουν την αναπάντεχη ομήγυρη. Κάτι ο τρόμος της κλεισούρας, κάτι οι μύχιες επικριτικές σκέψεις του ενός για τον άλλο, που δεν θα αργήσουν να εκστομιστούν, το Κακό δεν θα αργήσει να δηλώσει παρόν. Τέλος της θεωρίας - που διαρκεί δεν διαρκεί πέντε λεπτά του φιλμ - από εδώ και πέρα αναλαμβάνει δράση ο τρισκατάρατος...
Ως ταινία τρόμου, το Devil λειτουργεί εντελώς διαφορετικά από όλα εκείνα τα σπλάτερ που στα πλάνα τους ανεμίζουν χέρια, πόδια και κεφάλια. Οι θάνατοι που λαμβάνουν χώρα, δεν απεικονίζονται για να νιώσει ο θεατής φρίκη. Μόνο τους σκέφτεται, εφόσον συμβαίνουν εν ώρα πλήρους σκότους στο πανί και απλά έρχεται κάποια στιγμή αντιμέτωπος με το αποτέλεσμα τους. Όσο οι υπεύθυνοι ασφαλείας και οι - ζορισμένοι ψυχικά, για να δέσει το γλυκό - μπάτσοι αδυνατούν να βρουν λύση στο πρόβλημα και οι επιβάτες πέφτουν ο ένας μετά τον άλλο τέζα στο πάτωμα, κάνει την εμφάνιση του το αστυνομικό ζιζάνιο, που θα σε κάνει να αναρωτηθείς "Ποιος στο Διάολο τους σκοτώνει"? Και ποιος από την πεντάδα προσωποποιεί το Πνεύμα του Κακού? Καλώς ή κακώς η χρονική διάρκεια του θρίλερ είναι τόσο μικρή, που ούτε χρόνος σου δίνεται για να πολυσκεφτείς, αλλά ούτε και λογικά και σαφή επιχειρήματα για παίξεις το λατρεμένο σου Cluedo...
Για πες: Κι αυτό γιατί, κακά τα ψέματα, το πόνημα των αδελφών Dowdle, ουσιαστικά θυμίζει πιλότο τηλεοπτικού σίριαλ, που ενδεχόμενα θα εξελισσόταν σε επιτυχία, το οποίο έχει χάσει το δρόμο του και αντί για την μικρή, προέκυψε στην μεγάλη οθόνη. Κι όχι τόσο γιατί τα ντεκόρ είναι λίγα και φτωχά και οι πρωταγωνιστές κάποιοι παγκοσμίως άγνωστοι, που απλώς γουρλώνουν τα μάτια ελλείψει σοβαρής τρομακτικής ατάκας. Αλλά διότι δεν υπάρχουν εκείνα τα έξυπνα ευρήματα και twist που θα διακρίνουν το βίντεο κλιπ από εκείνα τα ανέμπνευστα επεισόδια μεταφυσικού ύφους που προβάλλουν τα κανάλια τις πρώτες πρωινές ώρες. Τα trade marks του Ινδού δηλαδή, κατά την πρώτη περίοδο της καριέρας του, που από ότι φαίνεται στην εξέλιξη του, αποδείχτηκαν ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα...
Πριν σφαλίσει η πόρτα του ανελκυστήρα ενός ουρανοξύστη της Φιλαδέλφεια, πέντε άγνωστοι μεταξύ τους επισκέπτες μπήκαν στην καμπίνα για να ανέβουν στους ορόφους. Το ταξίδι των δευτερολέπτων θα εξελιχθεί σε εφιάλτη, αφού ένας τους είναι ο Βελζεβούλης... Το πρώτο από τα τρία τεύχη της κινηματογραφικής σειράς με τον τίτλο The Night Chronicles, που ξεπήδησε από την σκέψη του πολυάσχολου εσχάτως Shyamalan, χρησιμοποιεί δύο απλά, απλούστατα στοιχεία της καθημερινότητας για να εκτοξεύσει το ανατριχιαστικό του επίπεδο. Το ένα λέγεται ασανσέρ. Ακόμη κι αν οι κλειστοφοβικές τάσεις απουσιάζουν, δεν υπάρχει ούτε ένας που να νιώθει υπέροχα, την στιγμή που εισέρχεται στον ένα επί ένα κλωβό, που πολλές φορές συνειρμικά παραπέμπει σε κάθετο φέρετρο. Το δεύτερο είναι πιο πολυσύνθετο, μιας και είναι κοινωνικό φαινόμενο και αποκαλείται υποχρεωτική συνύπαρξη. Όταν σε ένα - στενό - χώρο, μια φράξια ατόμων καλείται να ζήσει παρέα, για διάστημα μεγαλύτερο του λεπτού, οι σκέψεις αρχίζουν να τυλίγουν το νου, προκαλώντας - σχεδόν πάντα αρνητικά - σχόλια για τα πρόσωπα που συνθέτουν την αναπάντεχη ομήγυρη. Κάτι ο τρόμος της κλεισούρας, κάτι οι μύχιες επικριτικές σκέψεις του ενός για τον άλλο, που δεν θα αργήσουν να εκστομιστούν, το Κακό δεν θα αργήσει να δηλώσει παρόν. Τέλος της θεωρίας - που διαρκεί δεν διαρκεί πέντε λεπτά του φιλμ - από εδώ και πέρα αναλαμβάνει δράση ο τρισκατάρατος...Ως ταινία τρόμου, το Devil λειτουργεί εντελώς διαφορετικά από όλα εκείνα τα σπλάτερ που στα πλάνα τους ανεμίζουν χέρια, πόδια και κεφάλια. Οι θάνατοι που λαμβάνουν χώρα, δεν απεικονίζονται για να νιώσει ο θεατής φρίκη. Μόνο τους σκέφτεται, εφόσον συμβαίνουν εν ώρα πλήρους σκότους στο πανί και απλά έρχεται κάποια στιγμή αντιμέτωπος με το αποτέλεσμα τους. Όσο οι υπεύθυνοι ασφαλείας και οι - ζορισμένοι ψυχικά, για να δέσει το γλυκό - μπάτσοι αδυνατούν να βρουν λύση στο πρόβλημα και οι επιβάτες πέφτουν ο ένας μετά τον άλλο τέζα στο πάτωμα, κάνει την εμφάνιση του το αστυνομικό ζιζάνιο, που θα σε κάνει να αναρωτηθείς "Ποιος στο Διάολο τους σκοτώνει"? Και ποιος από την πεντάδα προσωποποιεί το Πνεύμα του Κακού? Καλώς ή κακώς η χρονική διάρκεια του θρίλερ είναι τόσο μικρή, που ούτε χρόνος σου δίνεται για να πολυσκεφτείς, αλλά ούτε και λογικά και σαφή επιχειρήματα για παίξεις το λατρεμένο σου Cluedo...
Για πες: Κι αυτό γιατί, κακά τα ψέματα, το πόνημα των αδελφών Dowdle, ουσιαστικά θυμίζει πιλότο τηλεοπτικού σίριαλ, που ενδεχόμενα θα εξελισσόταν σε επιτυχία, το οποίο έχει χάσει το δρόμο του και αντί για την μικρή, προέκυψε στην μεγάλη οθόνη. Κι όχι τόσο γιατί τα ντεκόρ είναι λίγα και φτωχά και οι πρωταγωνιστές κάποιοι παγκοσμίως άγνωστοι, που απλώς γουρλώνουν τα μάτια ελλείψει σοβαρής τρομακτικής ατάκας. Αλλά διότι δεν υπάρχουν εκείνα τα έξυπνα ευρήματα και twist που θα διακρίνουν το βίντεο κλιπ από εκείνα τα ανέμπνευστα επεισόδια μεταφυσικού ύφους που προβάλλουν τα κανάλια τις πρώτες πρωινές ώρες. Τα trade marks του Ινδού δηλαδή, κατά την πρώτη περίοδο της καριέρας του, που από ότι φαίνεται στην εξέλιξη του, αποδείχτηκαν ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα...
Στις δικές μας αίθουσες, 16 Σεπτεμβρίου 2010 από την UIP
Rewind /// Trailer - Devil
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική