Οι Αναλώσιμοι
του Sylvester Stallone. Με τους Sylvester Stallone, Jason Statham, Mickey Rourke, Terry Crews, Jet Li, Dolph Lundgren, Randy Couture, David Zayas, Steve Austin, Eric Roberts, Giselle Itie, τον Bruce Willis και τον Arnold Schwarzenegger
Ο Νόμος του Sly
του zerVo
Μου είχε λείψει τελικά ο Sly. Και πολύ περισσότερο από ότι περίμενα. Από την εποχή που ο Italian Stallion τα έβαλε με το σύστημα - που μεταξύ μας ο ίδιος με σθένος υπηρέτησε - και αποσύρθηκε διακριτικά, η θέση του ως ο κορυφαίος all time action hero ορφάνεψε, με τους επίδοξους διαδόχους του να φαίνονται λίγοι, ελάχιστοι, για να τον αντικαταστήσουν. Κενό δυσαναπλήρωτο για τον αιώνιο Rambo, Rocky, Demolition Man, Judge Dredd και δεν συμμαζεύεται, που κατάφερε να με ταξιδέψει πολλά χρόνια πίσω, περίοδο της εφηβείας μου, με την εαρινή σύναξη των σωματοφυλάκων του, όταν στις αίθουσες οι θεατές κρέμονταν σαν τσαμπιά, στην πρώτη προβολή του First Blood.
Το κρατίδιο της Βιλένα στην λατινική Αμερική βρίσκεται σε αναβρασμό, με την κατάσταση να έχει ξεφύγει ολοκληρωτικά από τον έλεγχο του αχυράνθρωπου διεφθαρμένου δικτάτορα Γκάρζα, που λειτουργεί κάτω από τις εντολές του παρανοϊκού πρώην πράκτορα της CIA, Μονρό. Μιας πρώτης τάξης ευκαιρία, δηλαδή, για τον δυναμικό Ρος και τα παλληκάρια του, να βάλουν μια τάξη. Αρχής γενομένης από το αστείο όνομα της ταλαιπωρημένης χώρας, μην τύχει και παρεξηγηθεί καμία από τις γνωστές υπάρχουσες, που ορίζουν το απαύγασμα της νομοτέλειας και της ποιοτικής ζωής, αρχίζουν να κάνουν την εμφάνιση τους, ένα προς ένα τα στοιχεία που κατέστησαν το κινηματογραφικό είδος απολυταρχικά κυρίαρχο την δεκαετία του 80. Στο επίκεντρο της ιστορίας οι παντοδύναμοι καλοί, καλούνται να τα βάλουν με τους απατεώνες κακούς, έχοντας σαφές αριθμητικό μειονέκτημα όπως και ντεσαβαντάζ έδρας, μα που στο φινάλε και αφού έχει ανατιναχτεί η μισή έκταση στα νότια του Ρίο Γκράντε, θα βγουν θριαμβευτές και κυρίως αγρατσούνιστοι. Έχοντας μάλιστα και την διάθεση για αστειάκια και παιχνίδια πάνω από την φλεγόμενη εμπόλεμη ζώνη.
Για να πω του στραβού το δίκιο, πριν από τρεις δεκαετίες, εν καιρώ ψυχρού πολέμου, που ο κόκκινος αντίπαλος της υπερδύναμης δήλωνε ακόμη βροντερό παρόν, οι Expendables θα χαρακτηρίζονταν ως μια από τις μέτριες στιγμές του Stallone. Όταν όμως από τότε μέχρι τώρα, μόνο νερόβραστοι Vin Diesel, διεκδίκησαν το χρίσμα της διαδοχής από τον Ιταλό, καταλαβαίνει κανείς πανεύκολα, πως η στέρηση για τους φίλους του genre είναι μεγάλη. Η σκέψη λοιπόν του Ράμπο για ένα δυνατό reunion της κομπανίας των υπερηρώων του παλιού καλού καιρού, έρχεται σαν το απόλυτο refresher, ακούγοντας τη δίψα του κόσμου και λογικότατα τινάζοντας την μπάνκα στον αέρα.
Ακόμη κι αν το άθροισμα των ηλικιών των αστεριών αγγίζει τετραψήφιο νούμερο, είναι τόσο νοσταλγικό που όλοι τους συνυπάρχουν σαν να μην πέρασε μια μέρα στο πανί. Και τι δεν έχει το πανέρι. Και Dolph Lundgren, που δεν λησμονεί πως πάντα βρισκόταν στην απέναντι πλευρά των εχθρών, γι αυτό και - προς στιγμήν - αυτομολεί. Και Wrestler Mickey Rourke, αν και τω καιρώ εκείνω, κρατούσε πιο ζεν πρεμιέ ρόλους και όχι τόσο δυναμικούς. Και παλαιστές όπως ο Couture και ο Steve Austin, αλλά και τον αιώνιο μοχθηρό Eric Roberts, να επαναλαμβάνει τον ίδιο ακριβώς χαρακτήρα που κατείχε στους Σπεσιαλίστες. Και αν προσθέσεις τα ονόματα του Jet Li και του Statham - με τον πρώτο να αδικείται από το σενάριο, αφού δεν αναδεικνύεται πλήρως η ικανότητα του στις πολεμικές τέχνες - που εκπροσωπούν τους καλύτερους σύγχρονους συνεχιστές, αλλά και του Bruce Willis με τον Κυβερνήτη Schwarzenegger, που ενώνουν για ένα (το περίμενα πιο εμπενσυμένο) δίλεπτο τα χνώτα τους με του Sly, τότε από τα υλικά απουσιάζει κανείς. Χμμμ! Ίσως ο Van Damme θα έλεγα, που πάντοτε ήλπιζα κάποια στιγμή να σχηματίσει ντουέτο με τον Sylvester...
Για πες: Όσο για την τεχνική της περιπέτειας? Μια χαρά! Δοσμένη ακριβώς όπως πρέπει, μην σου πω πως λείπει και η ακραία ματιά του Tarantino που θα απογείωνε στα ύψη το αποτέλεσμα. Σενάριο σχηματικό, χαρακτήρες επίπεδοι, στόρι γεμάτο τρύπες, κενά και απορίες, άπειρες σφαίρες και εκρήξεις, απελπισμένοι Σομαλοί και Βιλένοι (!) πολεμιστές που αν δεν τους φάει καμιά αδέσποτη, θα πάνε στον άλλο κόσμο από κάποιο ιπτάμενο συντρίμμι, υπερβολές του τύπου "πήδα να προλάβεις το υδροπλάνο" και όπως πάντα ιδεαλίστριες Λατίνες αγριογκόμενες, με ματιά ικανή να πείσει μέχρι και τους αμείλικτους Expendables να αγνοήσουν τον πενιχρό μισθό των 5 εκατομμυρίων, που τους έταξε το αφεντικό. Και στην μέση όλων ο στραβοστόμης, πιο πολύ μεταλλαγμένος από τις πλαστικές παρά από τα 64 χρονάκια του, να κρατά ψηλά την σημαία του αιώνιου μαχητή. Μαζί σου Sly κι ας είναι και στην κόλαση!
Το κρατίδιο της Βιλένα στην λατινική Αμερική βρίσκεται σε αναβρασμό, με την κατάσταση να έχει ξεφύγει ολοκληρωτικά από τον έλεγχο του αχυράνθρωπου διεφθαρμένου δικτάτορα Γκάρζα, που λειτουργεί κάτω από τις εντολές του παρανοϊκού πρώην πράκτορα της CIA, Μονρό. Μιας πρώτης τάξης ευκαιρία, δηλαδή, για τον δυναμικό Ρος και τα παλληκάρια του, να βάλουν μια τάξη. Αρχής γενομένης από το αστείο όνομα της ταλαιπωρημένης χώρας, μην τύχει και παρεξηγηθεί καμία από τις γνωστές υπάρχουσες, που ορίζουν το απαύγασμα της νομοτέλειας και της ποιοτικής ζωής, αρχίζουν να κάνουν την εμφάνιση τους, ένα προς ένα τα στοιχεία που κατέστησαν το κινηματογραφικό είδος απολυταρχικά κυρίαρχο την δεκαετία του 80. Στο επίκεντρο της ιστορίας οι παντοδύναμοι καλοί, καλούνται να τα βάλουν με τους απατεώνες κακούς, έχοντας σαφές αριθμητικό μειονέκτημα όπως και ντεσαβαντάζ έδρας, μα που στο φινάλε και αφού έχει ανατιναχτεί η μισή έκταση στα νότια του Ρίο Γκράντε, θα βγουν θριαμβευτές και κυρίως αγρατσούνιστοι. Έχοντας μάλιστα και την διάθεση για αστειάκια και παιχνίδια πάνω από την φλεγόμενη εμπόλεμη ζώνη.
Για να πω του στραβού το δίκιο, πριν από τρεις δεκαετίες, εν καιρώ ψυχρού πολέμου, που ο κόκκινος αντίπαλος της υπερδύναμης δήλωνε ακόμη βροντερό παρόν, οι Expendables θα χαρακτηρίζονταν ως μια από τις μέτριες στιγμές του Stallone. Όταν όμως από τότε μέχρι τώρα, μόνο νερόβραστοι Vin Diesel, διεκδίκησαν το χρίσμα της διαδοχής από τον Ιταλό, καταλαβαίνει κανείς πανεύκολα, πως η στέρηση για τους φίλους του genre είναι μεγάλη. Η σκέψη λοιπόν του Ράμπο για ένα δυνατό reunion της κομπανίας των υπερηρώων του παλιού καλού καιρού, έρχεται σαν το απόλυτο refresher, ακούγοντας τη δίψα του κόσμου και λογικότατα τινάζοντας την μπάνκα στον αέρα.
Ακόμη κι αν το άθροισμα των ηλικιών των αστεριών αγγίζει τετραψήφιο νούμερο, είναι τόσο νοσταλγικό που όλοι τους συνυπάρχουν σαν να μην πέρασε μια μέρα στο πανί. Και τι δεν έχει το πανέρι. Και Dolph Lundgren, που δεν λησμονεί πως πάντα βρισκόταν στην απέναντι πλευρά των εχθρών, γι αυτό και - προς στιγμήν - αυτομολεί. Και Wrestler Mickey Rourke, αν και τω καιρώ εκείνω, κρατούσε πιο ζεν πρεμιέ ρόλους και όχι τόσο δυναμικούς. Και παλαιστές όπως ο Couture και ο Steve Austin, αλλά και τον αιώνιο μοχθηρό Eric Roberts, να επαναλαμβάνει τον ίδιο ακριβώς χαρακτήρα που κατείχε στους Σπεσιαλίστες. Και αν προσθέσεις τα ονόματα του Jet Li και του Statham - με τον πρώτο να αδικείται από το σενάριο, αφού δεν αναδεικνύεται πλήρως η ικανότητα του στις πολεμικές τέχνες - που εκπροσωπούν τους καλύτερους σύγχρονους συνεχιστές, αλλά και του Bruce Willis με τον Κυβερνήτη Schwarzenegger, που ενώνουν για ένα (το περίμενα πιο εμπενσυμένο) δίλεπτο τα χνώτα τους με του Sly, τότε από τα υλικά απουσιάζει κανείς. Χμμμ! Ίσως ο Van Damme θα έλεγα, που πάντοτε ήλπιζα κάποια στιγμή να σχηματίσει ντουέτο με τον Sylvester...
Για πες: Όσο για την τεχνική της περιπέτειας? Μια χαρά! Δοσμένη ακριβώς όπως πρέπει, μην σου πω πως λείπει και η ακραία ματιά του Tarantino που θα απογείωνε στα ύψη το αποτέλεσμα. Σενάριο σχηματικό, χαρακτήρες επίπεδοι, στόρι γεμάτο τρύπες, κενά και απορίες, άπειρες σφαίρες και εκρήξεις, απελπισμένοι Σομαλοί και Βιλένοι (!) πολεμιστές που αν δεν τους φάει καμιά αδέσποτη, θα πάνε στον άλλο κόσμο από κάποιο ιπτάμενο συντρίμμι, υπερβολές του τύπου "πήδα να προλάβεις το υδροπλάνο" και όπως πάντα ιδεαλίστριες Λατίνες αγριογκόμενες, με ματιά ικανή να πείσει μέχρι και τους αμείλικτους Expendables να αγνοήσουν τον πενιχρό μισθό των 5 εκατομμυρίων, που τους έταξε το αφεντικό. Και στην μέση όλων ο στραβοστόμης, πιο πολύ μεταλλαγμένος από τις πλαστικές παρά από τα 64 χρονάκια του, να κρατά ψηλά την σημαία του αιώνιου μαχητή. Μαζί σου Sly κι ας είναι και στην κόλαση!
Στις δικές μας αίθουσες 17 Αυγούστου 2010 από την Odeon
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική