Ο Δρόμος
του John Hillcoat. Με τους Viggo Mortensen, Kodi Smit-McPhee, Charlize Theron
Πατέρας Φύλακας Άγγελος
του zerVo
Και να που ο κινηματογράφος ξεκινά σιγά σιγά, να επαναδιαπραγματεύεται τον ρόλο του πατέρα. Δεν είναι πλέον εκείνος, ο πολυάσχολος, που βρίσκεται από το χάραμα μέχρι τα μεσάνυχτα στην εργασία του, προκειμένου να φέρει τον επιούσιο, απουσιάζοντας από την οικογενειακή εστία ολημερίς, αφήνοντας σε εκκρεμότητα την άμεση σχέση με τα παιδιά που έφερε στον κόσμο. Γι αυτό υπάρχει η μάνα, που θα τα μεγαλώσει, θα τα αναθρέψει, θα τα εκπαιδεύσει και η έννοια του μπαμπά μένει αόριστη στο βάθος του μυαλού του τέκνου, ως αυτός που φροντίζει για τα προς το ζην, εξ αποστάσεως. Τι συμβαίνει όμως όταν η κατάσταση σκληραίνει, οι έξωθεν εχθροί πολλαπλασιάζονται για να επιβιώσει ο ανήλικος, απαιτείται η παρουσία ενός πανίσχυρου φύλακα άγγελου, ικανού να δώσει και την ζωή του, για το σπλάχνο του. Το θέμα του The Road, αναδεικνύει μια τέτοια σχέση σε όλο της το εύρος. Ιδωμένη από την δραματικότερη σκοπιά της...
Εξαιτίας φυσικής καταστροφής, η ανθρωπότητα έχει αφανιστεί. Οι ελάχιστοι επιζώντες, δεν αντέχουν τις αβάσταχτες συνθήκες που προκαλεί το όξινο περιβάλλον και πέφτουν θύματα της πείνας ή του λοιμού. Ανάμεσα στις στάχτες, τα λείψανα και τα αποκαΐδια, ένας πατέρας με τον δεκάχρονο γιο του διασχίζουν την κάτω από δριμύ ψύχος χώρα, αναζητώντας την ελπίδα για ζωή. Ο Δρόμος που διανύουν, το λιγότερο τραγικός. Οποιαδήποτε μορφή πολιτισμού έχει αφανιστεί από την οργή της φύσης και οι πιθανότητες η μέρα που θα ξημερώσει να τους βρει ζωντανούς, ολοένα και λιγοστεύουν. Και αν δεν τους καταβάλλει η απώλεια τροφής ή οι αρρώστιες, είναι σχεδόν σίγουρο πως θα πέσουν θύμα των ορέξεων των συμμοριών, που δρουν ανεξέλεγκτες. Ελλείψει τροφίμων, βασιλεύει η αναρχία και ο κανιβαλισμός. Άνθρωπος τρώει άνθρωπο για να ζήσει. Και πουθενά δεν διαφαίνεται η παραμικρή ηλιαχτίδα, που θα σπάσει τον μουντό, συννεφιασμένο ορίζοντα.
Αλληγορικό το σήμα που στέλνει ο Hillcoat. Αυτός είναι ο κόσμος που μεγαλώνουν τα παιδιά μας, που διδάσκει τον δόγμα εξολοθρεύστε αλλήλους, απλά για να επιζήσετε. Στο μυαλό των μοναδικών λογικών όντων του πλανήτη, ξυπνούν τα ζωώδη ένστικτα, που θα οδηγήσουν στον αλληλοσπαραγμό. Ο θάνατος σου, η ζωή μου! Ο μόνιμα πιτσιρικάς, βαδίζει δίπλα στον αυταρχικό εκ των καταστάσεων πατέρα του, γνωρίζοντας πολύ καλά πως οι εικόνες που θα συλλάβει η ματιά του αύριο, θα είναι πολύ πιο άγριες από τις σημερινές. Από την άλλη μεριά ο γονιός, σηκώνοντας το βαρύ φορτίο της προστασίας του μικρού, δεν ξέρει πλέον ποια απειλή να αποκρούσει. Πιστεύει πως τα πάντα, οποιαδήποτε μορφή κι αν έχουν, είναι διαβολικά κι έτοιμα να του αρπάξουν το παιδί. Όταν δε, η σκέψη του είναι αληθινή, η κατάσταση αγριεύει ακόμη περισσότερο και το περίστροφο στρέφεται στον κρόταφο του γιου. Η απόλυτη θυσία, προκειμένου να γλυτώσει τα επερχόμενα δεινά.
Για πες: Έχοντας παρακολουθήσει το Proposition, την προηγούμενη ταινία του Αυστραλού σκηνοθέτη και ιδιαίτερα αδικημένη από την εγχώρια διανομή, ήμουν πανέτοιμος για τις σκληρές εικόνες που θα ξετυλίξει στο πανί. Στιγμές που δεν θα σβήσουν εύκολα από την μνήμη μου, με τα ανθρώπινα ερείπια, φυλακισμένα στα μπουντρούμια, ώστε κάποια στιγμή να γίνουν τροφή εκείνων που κατέχουν τα όπλα και την (όποια) ισχύ. Οι ανισότητες ανάμεσα στα επεισόδια που αναδεικνύουν το έργο του συγγραφέα Cormac McCarthy υπαρκτές, όπως και οι δυσκολίες που συναντά το σενάριο, στην αναπαραγωγή των πολλαπλών φλασμπάκ, που δείχνουν την ψυχοσύνθεση του αδύναμου σκέλους της πάλαι ποτέ ευτυχισμένης οικογένειας, της μάνας. Μέσα σε αυτό το όμορφα στημένο μεταποκαλυπτικό σκηνικό, οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών λάμπουν σαν χρυσάφι. Ο Mortensen που συνεχίζει τις αξιοπρεπείς επιλογές στην μετά Άραγκορν εποχή και ο μικρούλης Kodi Scmit-McPhee, σε όχι λίγα καρέ συγκλονίζουν με την συνοχή τους, σαν να είναι και στην πραγματικότητα φαμίλια, που μεταφέρει το δράμα της στην μεγάλη οθόνη. Σε μια ταινία που κινείται ακριβώς στην ίδια θεματική τροχιά με το πρόσφατο The Book Of Eli, αλλά που σε αντίθεση με εκείνο, στοχεύει στο να αναδείξει την ανθρώπινη αδυναμία και όχι την ισχύ της θρησκείας.
Εξαιτίας φυσικής καταστροφής, η ανθρωπότητα έχει αφανιστεί. Οι ελάχιστοι επιζώντες, δεν αντέχουν τις αβάσταχτες συνθήκες που προκαλεί το όξινο περιβάλλον και πέφτουν θύματα της πείνας ή του λοιμού. Ανάμεσα στις στάχτες, τα λείψανα και τα αποκαΐδια, ένας πατέρας με τον δεκάχρονο γιο του διασχίζουν την κάτω από δριμύ ψύχος χώρα, αναζητώντας την ελπίδα για ζωή. Ο Δρόμος που διανύουν, το λιγότερο τραγικός. Οποιαδήποτε μορφή πολιτισμού έχει αφανιστεί από την οργή της φύσης και οι πιθανότητες η μέρα που θα ξημερώσει να τους βρει ζωντανούς, ολοένα και λιγοστεύουν. Και αν δεν τους καταβάλλει η απώλεια τροφής ή οι αρρώστιες, είναι σχεδόν σίγουρο πως θα πέσουν θύμα των ορέξεων των συμμοριών, που δρουν ανεξέλεγκτες. Ελλείψει τροφίμων, βασιλεύει η αναρχία και ο κανιβαλισμός. Άνθρωπος τρώει άνθρωπο για να ζήσει. Και πουθενά δεν διαφαίνεται η παραμικρή ηλιαχτίδα, που θα σπάσει τον μουντό, συννεφιασμένο ορίζοντα.Αλληγορικό το σήμα που στέλνει ο Hillcoat. Αυτός είναι ο κόσμος που μεγαλώνουν τα παιδιά μας, που διδάσκει τον δόγμα εξολοθρεύστε αλλήλους, απλά για να επιζήσετε. Στο μυαλό των μοναδικών λογικών όντων του πλανήτη, ξυπνούν τα ζωώδη ένστικτα, που θα οδηγήσουν στον αλληλοσπαραγμό. Ο θάνατος σου, η ζωή μου! Ο μόνιμα πιτσιρικάς, βαδίζει δίπλα στον αυταρχικό εκ των καταστάσεων πατέρα του, γνωρίζοντας πολύ καλά πως οι εικόνες που θα συλλάβει η ματιά του αύριο, θα είναι πολύ πιο άγριες από τις σημερινές. Από την άλλη μεριά ο γονιός, σηκώνοντας το βαρύ φορτίο της προστασίας του μικρού, δεν ξέρει πλέον ποια απειλή να αποκρούσει. Πιστεύει πως τα πάντα, οποιαδήποτε μορφή κι αν έχουν, είναι διαβολικά κι έτοιμα να του αρπάξουν το παιδί. Όταν δε, η σκέψη του είναι αληθινή, η κατάσταση αγριεύει ακόμη περισσότερο και το περίστροφο στρέφεται στον κρόταφο του γιου. Η απόλυτη θυσία, προκειμένου να γλυτώσει τα επερχόμενα δεινά.
Για πες: Έχοντας παρακολουθήσει το Proposition, την προηγούμενη ταινία του Αυστραλού σκηνοθέτη και ιδιαίτερα αδικημένη από την εγχώρια διανομή, ήμουν πανέτοιμος για τις σκληρές εικόνες που θα ξετυλίξει στο πανί. Στιγμές που δεν θα σβήσουν εύκολα από την μνήμη μου, με τα ανθρώπινα ερείπια, φυλακισμένα στα μπουντρούμια, ώστε κάποια στιγμή να γίνουν τροφή εκείνων που κατέχουν τα όπλα και την (όποια) ισχύ. Οι ανισότητες ανάμεσα στα επεισόδια που αναδεικνύουν το έργο του συγγραφέα Cormac McCarthy υπαρκτές, όπως και οι δυσκολίες που συναντά το σενάριο, στην αναπαραγωγή των πολλαπλών φλασμπάκ, που δείχνουν την ψυχοσύνθεση του αδύναμου σκέλους της πάλαι ποτέ ευτυχισμένης οικογένειας, της μάνας. Μέσα σε αυτό το όμορφα στημένο μεταποκαλυπτικό σκηνικό, οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών λάμπουν σαν χρυσάφι. Ο Mortensen που συνεχίζει τις αξιοπρεπείς επιλογές στην μετά Άραγκορν εποχή και ο μικρούλης Kodi Scmit-McPhee, σε όχι λίγα καρέ συγκλονίζουν με την συνοχή τους, σαν να είναι και στην πραγματικότητα φαμίλια, που μεταφέρει το δράμα της στην μεγάλη οθόνη. Σε μια ταινία που κινείται ακριβώς στην ίδια θεματική τροχιά με το πρόσφατο The Book Of Eli, αλλά που σε αντίθεση με εκείνο, στοχεύει στο να αναδείξει την ανθρώπινη αδυναμία και όχι την ισχύ της θρησκείας.
Στις αίθουσες 11 Φεβρουαρίου 2010 από την Odeon
Rewind /// Trailer - The Road
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική