του Daniel Monzón. Με τους Luis Tosar, Alberto Ammann, Carlos Bardem
Aqui Murio Calzones
του zerVo
Μία μέρα πριν αναλάβει τα καινούργια του καθήκοντα στις φυλακές υψίστης ασφαλείας, νεαρός δεσμοφύλακας θα επιχειρήσει επίσκεψη στο ίδρυμα, για να γνωρίσει τον καινούργιο χώρο εργασίας του. Ατυχώς για εκείνον, την ίδια ημέρα θα επιλέξουν κι οι τρόφιμοι, για να πραγματοποιήσουν δυναμική εξέγερση, ενώ ακόμη ατυχέστερα, θα βρεθεί ολομόναχος και αβοήθητος ανάμεσα τους. Είναι ακριβώς αυτό που λένε, βρέθηκε στον λάθος τόπο στον λάθος χρόνο. Τίποτα δεν πρέπει να προμήνυε στον άτυχο Χουάν Όλιβερ, τα δεινά που θα περνούσε, όταν ξεκινούσε από το σπίτι αποχαιρετώντας την σε ενδιαφέρουσα γυναίκα του, απλά και μόνο για να κάνει ένα πέρασμα από την νέα του δουλειά και να δείξει το καλό, υπαλληλικό του, πρόσωπο. Μια ατυχία της στιγμής, ένα κομμάτι σοβά από το ταβάνι, μια αδράνεια των συναδέλφων, μια σκοτοδίνη λίγων λεπτών και ο εκπρόσωπος του νόμου, θα βρεθεί αιμόφυρτος, μεταξύ εγκληματιών, δολοφόνων και βιαστών. Η αντίδραση του λογική και άμεση: Πρέπει να προσποιηθώ πως είμαι ένας από δαύτους κι αν δεν με γνωρίζουν, είναι γιατί μόλις μεταφέρθηκα στην πτέρυγα, φαντάστηκε ο φουκαράς. Αν ήξερε τον Γολγοθά που θα είχε να ανέβει, μάλλον θα του ήταν προτιμότερο να δείξει μέχρι και ταυτότητα στους λυσσασμένους εγκλείστους.
Πέρα από την δραματική προέκταση του θέματος, σε ένα πρόσωπο που ουδέποτε στη ζωή του έχει παραβεί τους κανόνες, το φιλμ δεν ξεφεύγει από την γραμμή όλων των αναλόγου ύφους δημιουργιών, που εκτυλίσσονται στους όλο κάγκελα διαδρόμους της στενής. Το κλίμα είναι κλειστοφοβικό και σκοτεινό, περιορισμένο από τον μαντρότοιχο και τα παχιά τζάμια, που δεν τα διαπερνά ούτε καν ο ήλιος. Σε αυτό τον μικρόκοσμο, υπάρχει φυσικά ηγέτης, που ακούει στο όνομα Μαλαμάδρε. Ένας κυνικός και βίαιος ισοβίτης, με βλέμμα που γυαλίζει και πανέτοιμος ανά πάσα στιγμή να στρίψει το λαρύγγι όποιου τον λοξοκοιτάξει, που οι δικτατορικές του μέθοδοι, έχουν δημιουργήσει όχι και λίγες αντιπάθειες προς το πρόσωπο του. Είναι αυτός που ηγείται της στάσης και που παρότι αρχικά θα έχει απορίες για το ποιόν του αγνώστου άντρα, που δηλώνει συγκρατούμενος του, εντούτοις σε μικρό χρονικό διάστημα θα τον κάνει υπασπιστή του. Αυτοί είναι οι δύο πόλοι που τεντώνουν το θρίλερ στα άκρα, όσο η ίντριγκα εξελίσσεται και περιπλέκεται λεπτό με το λεπτό, οδηγώντας στις λογικές και αναμενόμενες ανατροπές, από τη μέση προς το φινάλε. Ο συνεσταλμένος - ένας αξιόλογος Alberto Ammann - όσο τα δευτερόλεπτα κτυπούν, εθίζεται στο μέσα, αντιλαμβανόμενος πως κάτι περίεργο συμβαίνει έξω από τα τείχη. Απεναντίας ο παρανοϊκός φυλακισμένος - μια συγκλονιστική ερμηνευτική φιγούρα με το όνομα Luis Tosar - δεν υποκινεί τον σαματά με κάποια ιδεολογική βάση, αλλά ωθούμενος από προσωπικό συμφέρον. Και των δύο η μοίρα επιφυλάσσει αμέτρητες εκπλήξεις...
Για πες: Ο Daniel Monzon που υπογράφει το ενδιαφέρον δράμα Cell 211, μπορεί σήμερα να μην σου λέει πολλά πράγματα, όντας όμως θρέμμα της μεγάλης των Ισπανών σκηνοθετών σχολής, μάλλον το μέλλον του ανήκει. Με σαφείς δυτικές καταβολές στην σύνταξη του σεναρίου του και με κάποιες ιδιαίτερες προοπτικές στην κίνηση της κάμερας, ο Μαγιορκίνος καταφέρνει να κτίσει ένα νοητό φράκτη δίπλα στο κάθισμα του θεατή, εντάσσοντας τον κι εκείνον στο κλίμα του Κορυδαλλού. Οι δοκιμές του, στην ανάπτυξη του θέματος, άλλοτε είναι επιτυχείς - τα αλληγορικά φλασμπάκ από το ευτυχισμένο παρελθόν του δεσμοφύλακα - και άλλοτε όχι και τόσο - οι πολιτικές αναφορές στην ΕΤΑ, δεν έχουν ιδιαίτερη θέση - ενώ δεν είναι λίγες οι στιγμές, που καταφεύγει στην εύκολη λύση για να αποφύγει τυχόν παγίδες. Φτιάχνοντας όμως υπέροχη ατμόσφαιρα και ανεβάζοντας έντεχνα το θερμόμετρο στα ύψη, προσφέρει μια δυνατή κοινωνική ταινία, με απίστευτες στιγμές έντασης, που δεν πρόκειται εύκολα να ξεχαστούν...
Πέρα από την δραματική προέκταση του θέματος, σε ένα πρόσωπο που ουδέποτε στη ζωή του έχει παραβεί τους κανόνες, το φιλμ δεν ξεφεύγει από την γραμμή όλων των αναλόγου ύφους δημιουργιών, που εκτυλίσσονται στους όλο κάγκελα διαδρόμους της στενής. Το κλίμα είναι κλειστοφοβικό και σκοτεινό, περιορισμένο από τον μαντρότοιχο και τα παχιά τζάμια, που δεν τα διαπερνά ούτε καν ο ήλιος. Σε αυτό τον μικρόκοσμο, υπάρχει φυσικά ηγέτης, που ακούει στο όνομα Μαλαμάδρε. Ένας κυνικός και βίαιος ισοβίτης, με βλέμμα που γυαλίζει και πανέτοιμος ανά πάσα στιγμή να στρίψει το λαρύγγι όποιου τον λοξοκοιτάξει, που οι δικτατορικές του μέθοδοι, έχουν δημιουργήσει όχι και λίγες αντιπάθειες προς το πρόσωπο του. Είναι αυτός που ηγείται της στάσης και που παρότι αρχικά θα έχει απορίες για το ποιόν του αγνώστου άντρα, που δηλώνει συγκρατούμενος του, εντούτοις σε μικρό χρονικό διάστημα θα τον κάνει υπασπιστή του. Αυτοί είναι οι δύο πόλοι που τεντώνουν το θρίλερ στα άκρα, όσο η ίντριγκα εξελίσσεται και περιπλέκεται λεπτό με το λεπτό, οδηγώντας στις λογικές και αναμενόμενες ανατροπές, από τη μέση προς το φινάλε. Ο συνεσταλμένος - ένας αξιόλογος Alberto Ammann - όσο τα δευτερόλεπτα κτυπούν, εθίζεται στο μέσα, αντιλαμβανόμενος πως κάτι περίεργο συμβαίνει έξω από τα τείχη. Απεναντίας ο παρανοϊκός φυλακισμένος - μια συγκλονιστική ερμηνευτική φιγούρα με το όνομα Luis Tosar - δεν υποκινεί τον σαματά με κάποια ιδεολογική βάση, αλλά ωθούμενος από προσωπικό συμφέρον. Και των δύο η μοίρα επιφυλάσσει αμέτρητες εκπλήξεις...
Για πες: Ο Daniel Monzon που υπογράφει το ενδιαφέρον δράμα Cell 211, μπορεί σήμερα να μην σου λέει πολλά πράγματα, όντας όμως θρέμμα της μεγάλης των Ισπανών σκηνοθετών σχολής, μάλλον το μέλλον του ανήκει. Με σαφείς δυτικές καταβολές στην σύνταξη του σεναρίου του και με κάποιες ιδιαίτερες προοπτικές στην κίνηση της κάμερας, ο Μαγιορκίνος καταφέρνει να κτίσει ένα νοητό φράκτη δίπλα στο κάθισμα του θεατή, εντάσσοντας τον κι εκείνον στο κλίμα του Κορυδαλλού. Οι δοκιμές του, στην ανάπτυξη του θέματος, άλλοτε είναι επιτυχείς - τα αλληγορικά φλασμπάκ από το ευτυχισμένο παρελθόν του δεσμοφύλακα - και άλλοτε όχι και τόσο - οι πολιτικές αναφορές στην ΕΤΑ, δεν έχουν ιδιαίτερη θέση - ενώ δεν είναι λίγες οι στιγμές, που καταφεύγει στην εύκολη λύση για να αποφύγει τυχόν παγίδες. Φτιάχνοντας όμως υπέροχη ατμόσφαιρα και ανεβάζοντας έντεχνα το θερμόμετρο στα ύψη, προσφέρει μια δυνατή κοινωνική ταινία, με απίστευτες στιγμές έντασης, που δεν πρόκειται εύκολα να ξεχαστούν...
Στις αίθουσες 21 Ιανουαρίου 2010 από την Filmtrade
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική