Change Of Plans
της Danièle Thompson. Με τους Karin Viard, Dany Boon, Marina Foïs, Emmanuelle Seigner, Patrick Bruel
Ο απατήσας του απατήσαντος
του zerVo
Παρισινή συντροφιά, συγκεντρώνεται σε σπίτι για φαγητό, δίχως τα μέλη της να δείχνουν ιδιαίτερο κέφι γι αυτή τη φιλική μάζωξη. Ένα χρόνο μετά, τα πάντα είναι διαφορετικά... Αν απορείς γιατί δεν υπάρχει ελληνικός τίτλος για το φιλμ και περιοριζόμαστε απλά σε μια ξενική εκδοχή του, είναι διότι πολύ απλά...είναι αδύνατον να μεταφραστεί. Στην πραγματικότητα ο κωδικός που αναφέρεται η ονομασία, είναι τα ψηφία που κτυπούν στο κουδούνι της εξώπορτας της οικίας, αντί κλειδιού, οι ένοικοι κι εκείνη ανοίγει. Αν είσαι συχνός επισκέπτης, ο αριθμός είναι γνώριμος και είσαι καλοδεχούμενος. Αν όμως είσαι περαστικός και ξεχασιάρης, το πιθανότερο είναι να μείνεις στον παγωμένο δρόμο, μονάχος και δίχως παρέα. Από τέτοιες αλληγορίες οι Γάλλοι, οι φίλοι μας, άλλο τίποτα. Το μυαλό τους περιστρέφεται γύρω από οποιαδήποτε έκφραση της καθημερινότητας, ακόμη και από αυτή την απλοϊκή της επαναλαμβανόμενης εισόδου στην εστία. Εμείς απλά θα το ισοπεδώναμε. Ή θα αλλάζαμε τον αφαλό ή θα βάζαμε τρίαινα. Και άντε γεια...
Για πες: Οι τύποι που συνθέτουν την κομπανία, είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, μα ο καθένας έχει και μια ιστορία να πει. Ο εκκεντρικός ντεκορατέρ και η νευρωσική δικηγόρος διαζυγίων σύζυγος του, ο βαρετός κολλητός της συνάδελφος και η εκκολαπτόμενη συγγραφέας γυναίκα του, μια προβληματισμένη αδελφή που τα έχει με ηλικιωμένο αστέρα διαφημίσεων, ένας ψεύτης ογκολόγος με πολλά προβλήματα στον γάμο του με την μελαγχολική γυναικολόγο, μια δασκάλα του φλαμέγκο κι ο χαριτωμένος ελεύθερος της ομήγυρης... Η ημέρα της συνεύρεσης τους είναι η πρώτη του καλοκαιριού. Σημειολογικό? Πιθανόν, όλα όπως φαίνεται από εδώ και πέρα θα είναι όμορφα, ρόδινα και ηλιόλουστα. I dont think so... Η κάμερα της Thompson, ταξιδεύει πέρα δώθε μέσα στον χρόνο, για να δείξει τις συμπεριφορές των συνδαιτυμόνων μέσα σε μια ολόκληρη σεζόν και πως έχει αλλάξει η ζωή τους, εντός μόλις 365 ημερών. Μπορεί αυτή η μεταστροφή να είναι μέχρι και ολοκληρωτική? Γιατί όχι, αυτή είναι άλλωστε η αρχή της εξέλιξης, ακόμη και αν στις περισσότερες των περιπτώσεων το αποτέλεσμα δεν είναι παρά ένας φαύλος κύκλος. Το Le Code A Change, παίζει ιδιαίτερα με την εξυπνάδα του θεατή του, μοιράζοντας του hint μέσα από την πρώτη συνεστίαση, για να προβλέψει τι θα συμβεί στην συνέχεια. Λίγο ανθρώπινη να είναι η λογική, τα πάντα αποκαλύπτονται εύκολα και άκοπα. Κι όμως παρόλη την διαφαινόμενη χαλαρότητα, από τις δράσεις και τις αντιδράσεις, πηγάζει μια έντονη ανθρωπιά, που στην πορεία οδηγεί στην συγκίνηση. Οι επιμέρους ρουμπρίκες του σπονδυλωτού ύφους, όπως τις προσφέρει η έμπειρη σκηνοθέτης, είναι ισομερώς τονισμένες, δίχως κάποια να προεξέχει, δημιουργώντας θεματικές ανισότητες. Συνέπεια τούτου είναι το φιλμ να παρακολουθείται με άνεση, ακόμη και αν δεν είναι λίγοι εκείνοι που κουράζονται στα πρώτα πέντε λεπτά των πλάνων, που κυριαρχεί η γνώριμη φραντσέζικη αλλεγκρία...
Για πες: Οι τύποι που συνθέτουν την κομπανία, είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, μα ο καθένας έχει και μια ιστορία να πει. Ο εκκεντρικός ντεκορατέρ και η νευρωσική δικηγόρος διαζυγίων σύζυγος του, ο βαρετός κολλητός της συνάδελφος και η εκκολαπτόμενη συγγραφέας γυναίκα του, μια προβληματισμένη αδελφή που τα έχει με ηλικιωμένο αστέρα διαφημίσεων, ένας ψεύτης ογκολόγος με πολλά προβλήματα στον γάμο του με την μελαγχολική γυναικολόγο, μια δασκάλα του φλαμέγκο κι ο χαριτωμένος ελεύθερος της ομήγυρης... Η ημέρα της συνεύρεσης τους είναι η πρώτη του καλοκαιριού. Σημειολογικό? Πιθανόν, όλα όπως φαίνεται από εδώ και πέρα θα είναι όμορφα, ρόδινα και ηλιόλουστα. I dont think so... Η κάμερα της Thompson, ταξιδεύει πέρα δώθε μέσα στον χρόνο, για να δείξει τις συμπεριφορές των συνδαιτυμόνων μέσα σε μια ολόκληρη σεζόν και πως έχει αλλάξει η ζωή τους, εντός μόλις 365 ημερών. Μπορεί αυτή η μεταστροφή να είναι μέχρι και ολοκληρωτική? Γιατί όχι, αυτή είναι άλλωστε η αρχή της εξέλιξης, ακόμη και αν στις περισσότερες των περιπτώσεων το αποτέλεσμα δεν είναι παρά ένας φαύλος κύκλος. Το Le Code A Change, παίζει ιδιαίτερα με την εξυπνάδα του θεατή του, μοιράζοντας του hint μέσα από την πρώτη συνεστίαση, για να προβλέψει τι θα συμβεί στην συνέχεια. Λίγο ανθρώπινη να είναι η λογική, τα πάντα αποκαλύπτονται εύκολα και άκοπα. Κι όμως παρόλη την διαφαινόμενη χαλαρότητα, από τις δράσεις και τις αντιδράσεις, πηγάζει μια έντονη ανθρωπιά, που στην πορεία οδηγεί στην συγκίνηση. Οι επιμέρους ρουμπρίκες του σπονδυλωτού ύφους, όπως τις προσφέρει η έμπειρη σκηνοθέτης, είναι ισομερώς τονισμένες, δίχως κάποια να προεξέχει, δημιουργώντας θεματικές ανισότητες. Συνέπεια τούτου είναι το φιλμ να παρακολουθείται με άνεση, ακόμη και αν δεν είναι λίγοι εκείνοι που κουράζονται στα πρώτα πέντε λεπτά των πλάνων, που κυριαρχεί η γνώριμη φραντσέζικη αλλεγκρία...
Στις αίθουσες 17 Δεκεμβρίου από την Village
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική