του John Lee Hancock. Με τους Sandra Bullock, Tim McGraw, Quinton Aaron
Sandra Rules!
του zerVo
Δεν σκαμπάζω πολλά από το αποκαλούμενο αμερικάνικο ποδόσφαιρο και ούτε θα ήθελα να μάθω, μιας και το συγκεκριμένο σπορ, εκτός από υπέρμετρα δυναμικό, φαντάζει και πλήρως άτεχνο για τα γούστα μου. Αν αντιλαμβάνομαι σωστά όμως, The Blind Side, στην ορολογία του αθλήματος, αποκαλούν την αμυντική διάταξη της ομάδας, ώστε να καλύπτεται η περιοχή, που δεν παίζεται η μπάλα. Ο αμυντικός μαρκάρει χώρο και αντιπάλους, ανοίγοντας με τον όγκο του για να δράσουν οι επιθετικοί. Team Work που λένε σε κάθε ευκαιρία οι Αμερικάνοι, θέλοντας να τονίσουν το συναδελφικό κλίμα, κάθε συλλογικής προσπάθειας. Βασική αρχή, που για εκείνους ξεκινά από την οικογένεια, όπου κάθε μέλος της έχει έναν βασικό σκοπό: Να προστατεύει - το κατά δύναμη - τον άλλο, με στόχο αποκλειστικά την επιτυχία της φαμίλιας. Όπου και όταν φυσικά εκείνη υφίσταται, υπάρχει...
Έγχρωμος έφηβος, υπερφυσικής σωματικής διάπλασης, χάρη στις αθλητικές του ικανότητες, γίνεται δεκτός για να φοιτήσει, σε γυμνάσιο του Μέμφις. Δίχως σπίτι, χρήματα και οικογένεια όμως, δεν υπάρχει μυαλό ούτε για μαθήματα, ούτε για σπορ. Και όπως συμβαίνει στα παραμύθια, μπροστά σε αυτόν που διαθέτει απεριόριστες δυνατότητες, μα η ατυχία της ζωής δεν του επιτρέπει να τις εκμεταλλευτεί, εμφανίζεται η καλή νεράιδα, που μονομιάς θα κάνει πράξη κάθε του επιθυμία. Στην περίπτωση μας, αυτή είναι η Λί Αν Τούχι, μια δυναμικότατη Νότια, που λειτουργώντας σαν καλός Σαμαρείτης, θα ανοίξει την πόρτα της μεζονέτας της, θα τον φιλοξενήσει αρχικά για λίγο καιρό, μα με το πέρασμα του χρόνου θα τον μετατρέψει σε αναπόσπαστο και κοινώς αποδεκτό μέλος της οικογένειας της. Σαφώς και μια τέτοια κίνηση δεν θα γίνει δίχως θυσίες, εφόσον ένας μαύρος σε πολυτελές σπίτι λευκών στο Τενεσί, μόνο σαν υπηρέτης μπορεί να υπάρξει. Μπιιιπ, λάθος! Αυτή είναι η Αμέρικα last year, γιατί τώρα τα πάντα έχουν αλλάξει με την έλευση του Barrack στην εξουσία. Μέχρι και η πάλαι ποτέ πρωτεύουσα των φυλετικών διακρίσεων, η ζώνη που διατρέχει ο ποταμός Μισισιπής, εμφανίζεται μπροστάρα στο σύνθημα της ισότητας. Όλοι είμαστε αδέλφια, δόξα και τιμή στους Δημοκρατικούς, που έδειξαν τον σωστό δρόμο. Όλα αυτά εντός φυσικά, γιατί οι μαύροι του Ιράν, του Αφγανιστάν και της Κούβας ακόμη είναι πολίτες εικοστής κατηγορίας...
Το μήνυμα που προσδίδει το ποίημα The Blind Side, σαφέστατο και μονολεκτικό. Νοιάζομαι! Για ποιον? Μα και βέβαια για όποιον χρειάζεται την ανάγκη μου, για τον άστεγο, τον πεινασμένο, τον ορφανό, τον υποψήφιο αλήτη, που μπορεί αύριο μεθαύριο αν δεν συνδράμω με την αρωγή μου, μπορεί να καταλήξει σε ένα σκοτεινό σοκάκι, με μια τρύπα ανάμεσα στα μάτια. Δεν είναι λοιπόν άτοπη η επιτυχία του εντός έδρας, όταν σε μόλις δύο εβδομάδες και με λιγοστή διαφήμιση, όχι απλά έχει βγάλει τα έξοδα του, αλλά έχει εξαπλασιάσει τα κέρδη! Το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι, αν εσύ θα μπορέσεις να το παρακολουθήσεις. Για μένα επιβάλλεται να το πράξεις. Όχι μόνο γιατί είναι πιθανό να συγκινηθείς από μια ανθρώπινη ρεαλιστική ιστορία - ο Michael Jerome Oher είναι ήδη επαγγελματίας παίκτης στους Baltimore Ravens και όχι μέλος μιας συμμορίας νεαρών γκάνγκστερς - αλλά για να δεις μια κατευθυντήρια γραμμή που λαμβάνει χώρα στην κοινωνία της Υπερδύναμης, που πιθανότατα θα σε εκπλήξει.
Για πες: Όπως θετική εντύπωση θα σου προκαλέσει η Sandra Bullock, σε κάθε πτυχή της εμφάνισης της. Ξεκινώντας από το εξωτερικό της στήσιμο, όπου συνεχίζει το κτίσιμο της φιγούρας της σούπερ σέξι 45άρας, που ξεκίνησε με τα κομψά ταγιέρ του The Proposal και συνεχίζει εδώ με πλατίνα μαλλί plus τα εφαρμοστά μίνι και ολοκληρώνοντας με την ερμηνεία της, οδηγώντας τις φήμες να μιλούν και για είσοδο στην οσκαρική πεντάδα. Ακόμη και αν δεν πιστεύω σε κάτι τέτοιο, η Αγριόγατα του Speed, έχει καταλάβει καλά, ποιο παιχνίδι πρέπει να παίξει, για να διατηρηθεί ψηλά στο starmeter και αυτό το πράττει εξαιρετικά. Εδώ ως μητριαρχική μα κουλ μαμά, κινεί τα νήματα όσο περνά από το χέρι της, αποδίδοντας σωστά τον ρόλο, τόσο στην κωμική, όσο και στην δραματική του φόρμα. Παίρνοντας συνάμα βοήθεια από τον υποστηρικτικό χαρακτήρα του Μπιγκ Μάικ, του παιδιού που αποτράβηξε από το γκέτο, δίνοντας ορίζοντα στην ζωή του, που ερμηνεύει με αξιοπρέπεια ο άσημος και θηριώδης Quinton Aaron. Στα πλην να βάλεις την μέτρια σκηνοθεσία, του λίγων έτσι κι αλλιώς δυνατοτήτων John Lee Hancock, που νομίζεις πως θέλει να βάλει στο τελικό cut, όλα τα πλάνα που τράβηξε, για να παρουσιάσει ένα μακροσκελές έπος. Κι αυτό γυρνά σε μπούμερανγκ, μιας και το φιλμ χάνει σε συνοχή και ρυθμό, ενώ από ένα σημείο και μετά επαναλαμβάνεται. Παρόλα αυτά η τελική αίσθηση είναι γλυκιά και γεμάτη συναίσθημα, με καλές παρουσίες, ειδικά από την Sandra, που με έκανε να πιστέψω πως αν οι Νότιοι είχαν καμιά δεκαριά Λι Αν στο στρατό τους, μάλλον δεν θα έχαναν τον πόλεμο...
Έγχρωμος έφηβος, υπερφυσικής σωματικής διάπλασης, χάρη στις αθλητικές του ικανότητες, γίνεται δεκτός για να φοιτήσει, σε γυμνάσιο του Μέμφις. Δίχως σπίτι, χρήματα και οικογένεια όμως, δεν υπάρχει μυαλό ούτε για μαθήματα, ούτε για σπορ. Και όπως συμβαίνει στα παραμύθια, μπροστά σε αυτόν που διαθέτει απεριόριστες δυνατότητες, μα η ατυχία της ζωής δεν του επιτρέπει να τις εκμεταλλευτεί, εμφανίζεται η καλή νεράιδα, που μονομιάς θα κάνει πράξη κάθε του επιθυμία. Στην περίπτωση μας, αυτή είναι η Λί Αν Τούχι, μια δυναμικότατη Νότια, που λειτουργώντας σαν καλός Σαμαρείτης, θα ανοίξει την πόρτα της μεζονέτας της, θα τον φιλοξενήσει αρχικά για λίγο καιρό, μα με το πέρασμα του χρόνου θα τον μετατρέψει σε αναπόσπαστο και κοινώς αποδεκτό μέλος της οικογένειας της. Σαφώς και μια τέτοια κίνηση δεν θα γίνει δίχως θυσίες, εφόσον ένας μαύρος σε πολυτελές σπίτι λευκών στο Τενεσί, μόνο σαν υπηρέτης μπορεί να υπάρξει. Μπιιιπ, λάθος! Αυτή είναι η Αμέρικα last year, γιατί τώρα τα πάντα έχουν αλλάξει με την έλευση του Barrack στην εξουσία. Μέχρι και η πάλαι ποτέ πρωτεύουσα των φυλετικών διακρίσεων, η ζώνη που διατρέχει ο ποταμός Μισισιπής, εμφανίζεται μπροστάρα στο σύνθημα της ισότητας. Όλοι είμαστε αδέλφια, δόξα και τιμή στους Δημοκρατικούς, που έδειξαν τον σωστό δρόμο. Όλα αυτά εντός φυσικά, γιατί οι μαύροι του Ιράν, του Αφγανιστάν και της Κούβας ακόμη είναι πολίτες εικοστής κατηγορίας...
Το μήνυμα που προσδίδει το ποίημα The Blind Side, σαφέστατο και μονολεκτικό. Νοιάζομαι! Για ποιον? Μα και βέβαια για όποιον χρειάζεται την ανάγκη μου, για τον άστεγο, τον πεινασμένο, τον ορφανό, τον υποψήφιο αλήτη, που μπορεί αύριο μεθαύριο αν δεν συνδράμω με την αρωγή μου, μπορεί να καταλήξει σε ένα σκοτεινό σοκάκι, με μια τρύπα ανάμεσα στα μάτια. Δεν είναι λοιπόν άτοπη η επιτυχία του εντός έδρας, όταν σε μόλις δύο εβδομάδες και με λιγοστή διαφήμιση, όχι απλά έχει βγάλει τα έξοδα του, αλλά έχει εξαπλασιάσει τα κέρδη! Το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι, αν εσύ θα μπορέσεις να το παρακολουθήσεις. Για μένα επιβάλλεται να το πράξεις. Όχι μόνο γιατί είναι πιθανό να συγκινηθείς από μια ανθρώπινη ρεαλιστική ιστορία - ο Michael Jerome Oher είναι ήδη επαγγελματίας παίκτης στους Baltimore Ravens και όχι μέλος μιας συμμορίας νεαρών γκάνγκστερς - αλλά για να δεις μια κατευθυντήρια γραμμή που λαμβάνει χώρα στην κοινωνία της Υπερδύναμης, που πιθανότατα θα σε εκπλήξει.
Για πες: Όπως θετική εντύπωση θα σου προκαλέσει η Sandra Bullock, σε κάθε πτυχή της εμφάνισης της. Ξεκινώντας από το εξωτερικό της στήσιμο, όπου συνεχίζει το κτίσιμο της φιγούρας της σούπερ σέξι 45άρας, που ξεκίνησε με τα κομψά ταγιέρ του The Proposal και συνεχίζει εδώ με πλατίνα μαλλί plus τα εφαρμοστά μίνι και ολοκληρώνοντας με την ερμηνεία της, οδηγώντας τις φήμες να μιλούν και για είσοδο στην οσκαρική πεντάδα. Ακόμη και αν δεν πιστεύω σε κάτι τέτοιο, η Αγριόγατα του Speed, έχει καταλάβει καλά, ποιο παιχνίδι πρέπει να παίξει, για να διατηρηθεί ψηλά στο starmeter και αυτό το πράττει εξαιρετικά. Εδώ ως μητριαρχική μα κουλ μαμά, κινεί τα νήματα όσο περνά από το χέρι της, αποδίδοντας σωστά τον ρόλο, τόσο στην κωμική, όσο και στην δραματική του φόρμα. Παίρνοντας συνάμα βοήθεια από τον υποστηρικτικό χαρακτήρα του Μπιγκ Μάικ, του παιδιού που αποτράβηξε από το γκέτο, δίνοντας ορίζοντα στην ζωή του, που ερμηνεύει με αξιοπρέπεια ο άσημος και θηριώδης Quinton Aaron. Στα πλην να βάλεις την μέτρια σκηνοθεσία, του λίγων έτσι κι αλλιώς δυνατοτήτων John Lee Hancock, που νομίζεις πως θέλει να βάλει στο τελικό cut, όλα τα πλάνα που τράβηξε, για να παρουσιάσει ένα μακροσκελές έπος. Κι αυτό γυρνά σε μπούμερανγκ, μιας και το φιλμ χάνει σε συνοχή και ρυθμό, ενώ από ένα σημείο και μετά επαναλαμβάνεται. Παρόλα αυτά η τελική αίσθηση είναι γλυκιά και γεμάτη συναίσθημα, με καλές παρουσίες, ειδικά από την Sandra, που με έκανε να πιστέψω πως αν οι Νότιοι είχαν καμιά δεκαριά Λι Αν στο στρατό τους, μάλλον δεν θα έχαναν τον πόλεμο...
Στις αίθουσες δεν θα βγει ποτέ. Kατευθείαν στο DVD...
Rewind /// Trailer - The Blind Side
Rewind /// Filmclips - The Blind Side
1 σχόλια:
Πολύ ήσυχη, απλή αλλά συνάμα ανθρώπινη και συγκινητική ιστορία. Μπορεί καθ' όλη τη διάρκεια της ταινίας να σκέφτεσαι "πολύ καλά πάνε όλα, τώρα θα γίνει το κακό!" αλλά τελικά η ιστορία κυλάει με το δικό της τρόπο και δε σε απογοητεύει καθόλου!
JohnnyD.
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική