Η Γυναίκα Του Ταξιδευτή
του Robert Schwentke. Με τους Eric Bana, Rachel McAdams
Μεγάλες (φρούδες) Προσδοκίες
του zerVo
Προσδοκία δακρύων: Αχ αυτά τα ανοιχτοπράσινα ματάκια, που τα είχα καμαρώσει για πρώτη φορά σε εκείνο το Notebook και ακόμη και τώρα που τα φέρνω στο μυαλό, μου έρχονται αναφιλητά. Προσδοκία ανατριχίλας: Αχ αυτός ο δίμετρος Αυστραλός, με το σπινθηροβόλο βλέμα, το Πραξιτέλειο κορμί και το τέλειο σμιλεμένο πρόσωπο, που όλες λιώνουν για μια αγκαλιά του. Προσδοκία ίντριγκας: Αχ αυτός ο Γερμανούλης σκηνοθέτης, που ξέρει να οδηγεί τα συναισθήματα στα άκρα, όπως θυμάμαι από εκείνη την ανέλπιστα μεγάλη επιτυχία με την Foster, που έψαχνε εναγωνίως την εξαφανισμένη κόρη της, στα 30.000 πόδια. Προσδοκία συντριβής: Αχ αυτός ο σεναριογράφος, που εμπνεύστηκε κάποτε τις μεταφυσικές αγκαλιές του πεθαμένου Swayze με την λατρεμένη του γυναικούλα Demi, που εκτόξευσαν στην πρώτη τους προβολή τα κέρδη της Zewasoft στα ύψη. Μεγάλες προσδοκίες κρύβει πίσω της η Γυναίκα του Ταξιδευτή. Δυστυχώς όμως - κυρίες μου, που κατά βάση το περιμένετε με αγωνία - και πολύ μεγάλες απογοητεύσεις...
Χάρη σε γενετικό λάθος, ο Χένρι δεν έχει στανιό σε μια χρονική στιγμή, παρά είναι καταδικασμένος να ταξιδεύει πέρα δώθε. Κι όμως θα βρεθεί γυναίκα που θα τον αγαπήσει, θα τον παντρευτεί, αλλά θα φτάσει και η ώρα που η μακρά απουσία θα την κουράσει. Σχεδόν πάντοτε η φράση "εντάξει μωρέ, βλέπεται, αλλά σαν το βιβλίο δεν είναι", με εκνευρίζει και την θεωρώ άτοπη. Ρε συ καλέ μου αφού έχεις διαβάσει το σύγγραμμα, τι ζητάς από το φιλμ, να σου οπτικοποιήσει την φαντασίωση? Στην περίπτωση του The Time Traveller's Wife όμως, η θεωρία μου αντιστρέφεται και σκέφτομαι πως το μυθιστόρημα της Audrey Niffenegger που στηρίχτηκε το σενάριο, δεν πρέπει να είναι τόσο δυσνόητο, ακαταλαβίστικο και δίχως κανέναν λογικό ειρμό. Οι δύο αγαπημένοι της ιστορίας είναι καταραμένοι από ανωμαλία της φύσης - που αν θες την αποδέχεσαι, αν όχι δεν μπορείς να την εξελίξεις - που ομολογουμένως, έχει αρνητική και δραματική υφή. Το που ταιριάζουν τώρα, οι κωμικές επαναλαμβανόμενες ενέσεις, που παραθέτει ο σκηνοθέτης Robert Schwentke, με αφορμή τις εξαφανίσεις (και τις αντίστοιχες ξεβρακωματικές εμφανίσεις) του κεντρικού ήρωα, δεν το πολυκατάλαβα και μάλλον ούτε εσύ θα μπορέσεις να το εξηγήσεις.
Για πες: Για να μην πλατιάζω, κατόπιν και του The Time Traveller's Wife, αντιλήφθηκα και επίσημα πως ο Eric Bana, είναι αυτό που οι Αμερικάνοι αποκαλούν bad luck και οι Έλληνες το μεταφράζουν ως γκαντέμης. Του τύπου του έχουν δοθεί αμέτρητες ευκαιρίες να αναδειχτεί σε πρωταγωνιστή μεγάλου βεληνεκούς και τελικά το μόνο που πέτυχε ήταν να συμμετάσχει στο πιο αμφιλεγόμενο superhero movie ever (Hulk), στην πιο αποτυχημένη εμπορικά ταινία του Spielberg την τελευταία εικοσαετία (Munich), ενώ στην Τροία που σάρωσε εισπρακτικά, τα φώτα έπεσαν στον Brad, κι εκείνος έμεινε στην αφάνεια... Η McAdams από την άλλη μεριά, έχει σαφώς καλύτερες επιλογές, ανεβαίνει τα σκαλοπάτια αργά μα σταθερά, αλλά εδώ δεν κάνει την καλύτερη παρουσία της καριέρας της, την έκοψα κάπως αγριεμένη στο βλέμμα. Γενικά και οι δυο μου φάνηκαν μπερδεμένοι, από την συνολική ανακατωσούρα του θέματος. Αν πάντως καλά και σώνει, πρέπει να παρακολουθήσεις ένα ρομάντζο, που αφορά σε έναν βασανισμένο έρωτα, διάλεξε να δεις στο βίντεο το Ladyhawke, που έχει ομοιότητες με το παρόν ταινιάκι, αλλά διαθέτει τρία σημαντικά στοιχεία που κάνουν και την διαφορά: Αρχή, μέση και τέλος...
Χάρη σε γενετικό λάθος, ο Χένρι δεν έχει στανιό σε μια χρονική στιγμή, παρά είναι καταδικασμένος να ταξιδεύει πέρα δώθε. Κι όμως θα βρεθεί γυναίκα που θα τον αγαπήσει, θα τον παντρευτεί, αλλά θα φτάσει και η ώρα που η μακρά απουσία θα την κουράσει. Σχεδόν πάντοτε η φράση "εντάξει μωρέ, βλέπεται, αλλά σαν το βιβλίο δεν είναι", με εκνευρίζει και την θεωρώ άτοπη. Ρε συ καλέ μου αφού έχεις διαβάσει το σύγγραμμα, τι ζητάς από το φιλμ, να σου οπτικοποιήσει την φαντασίωση? Στην περίπτωση του The Time Traveller's Wife όμως, η θεωρία μου αντιστρέφεται και σκέφτομαι πως το μυθιστόρημα της Audrey Niffenegger που στηρίχτηκε το σενάριο, δεν πρέπει να είναι τόσο δυσνόητο, ακαταλαβίστικο και δίχως κανέναν λογικό ειρμό. Οι δύο αγαπημένοι της ιστορίας είναι καταραμένοι από ανωμαλία της φύσης - που αν θες την αποδέχεσαι, αν όχι δεν μπορείς να την εξελίξεις - που ομολογουμένως, έχει αρνητική και δραματική υφή. Το που ταιριάζουν τώρα, οι κωμικές επαναλαμβανόμενες ενέσεις, που παραθέτει ο σκηνοθέτης Robert Schwentke, με αφορμή τις εξαφανίσεις (και τις αντίστοιχες ξεβρακωματικές εμφανίσεις) του κεντρικού ήρωα, δεν το πολυκατάλαβα και μάλλον ούτε εσύ θα μπορέσεις να το εξηγήσεις.Για πες: Για να μην πλατιάζω, κατόπιν και του The Time Traveller's Wife, αντιλήφθηκα και επίσημα πως ο Eric Bana, είναι αυτό που οι Αμερικάνοι αποκαλούν bad luck και οι Έλληνες το μεταφράζουν ως γκαντέμης. Του τύπου του έχουν δοθεί αμέτρητες ευκαιρίες να αναδειχτεί σε πρωταγωνιστή μεγάλου βεληνεκούς και τελικά το μόνο που πέτυχε ήταν να συμμετάσχει στο πιο αμφιλεγόμενο superhero movie ever (Hulk), στην πιο αποτυχημένη εμπορικά ταινία του Spielberg την τελευταία εικοσαετία (Munich), ενώ στην Τροία που σάρωσε εισπρακτικά, τα φώτα έπεσαν στον Brad, κι εκείνος έμεινε στην αφάνεια... Η McAdams από την άλλη μεριά, έχει σαφώς καλύτερες επιλογές, ανεβαίνει τα σκαλοπάτια αργά μα σταθερά, αλλά εδώ δεν κάνει την καλύτερη παρουσία της καριέρας της, την έκοψα κάπως αγριεμένη στο βλέμμα. Γενικά και οι δυο μου φάνηκαν μπερδεμένοι, από την συνολική ανακατωσούρα του θέματος. Αν πάντως καλά και σώνει, πρέπει να παρακολουθήσεις ένα ρομάντζο, που αφορά σε έναν βασανισμένο έρωτα, διάλεξε να δεις στο βίντεο το Ladyhawke, που έχει ομοιότητες με το παρόν ταινιάκι, αλλά διαθέτει τρία σημαντικά στοιχεία που κάνουν και την διαφορά: Αρχή, μέση και τέλος...
Στις αίθουσες 3 Σεπτεμβρίου από την Village
Trailer
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική