Movies Ltd

Μην το πολυψάχνεις. Μπορεί το φιλμάκι άλλο δρόμο να τράβηξε, αλλού όμως η ζωή το πήγε. Κοινωνική μελέτη, της πλέον χλιδάτης γειτονιάς της Μεσογείου, θέλησε να γίνει και αντί αυτού, μας προέκυψε κανονική μελέτη της πρωταγωνίστριας του. Όχι πως φταίει το κοριτσάκι σε τίποτα, πολλές άλλωστε στάρλετς εξέθεσαν εαυτόν, σε διάφορες ταινίες κατά καιρούς. Σίγουρα όμως εκείνες οι δημιουργίες δεν είχαν ούτε σοβαροφανές στυλ, ούτε το έπαιζαν δήθεν, ούτε νοιάζονταν να βγάλουν κανένα τρανταχτό μήνυμα. Εδώ το μόνο γενικό δεδομένο που μπορώ να φανταστώ, είναι τα ξινά υφάκια των κυριών, στην απόπειρα εντοπισμού ατελειών στην εμφάνιση της Οντρί, που πηγαίνουν ασορτί με τα γουρλωμένα ματάκια των κυρίων, κάθε φορά που το Κορίτσι από το Μονακό, σκάει μύτη με τα καυτά του (ο Θεός να τα κάνει) σορτσάκια επί της οθόνης.


Παριζιάνος διάσημος ποινικολόγος, ταξιδεύει στο Μόντε Κάρλο, για να αναλάβει την υπεράσπιση, πλούσιας κυρίας, κατηγορουμένης για τον φόνο Ρώσου ζιγκολό. Μαζί όμως με τον σωματώδη σωματοφύλακα, που θα αναλάβει την προστασία του, δίχως να το ζητήσει, στην ζωή του θα μπει και εκθαμβωτική εικοσάχρονη, που θα τον κάνει να νιώσει και πάλι έφηβος. Τι συμπεράσματα μπορώ να βγάλω, από το πόνημα της (μέτριου, προς κακού παρελθόντος) Anne Fontaine? Το βασικό, που μου έρχεται στον νου, είναι πως οι μεγαλοδικηγόροι έχουν πέραση, αλλιώς δεν εξηγείται πως ο ζουμπάς εξηντάρης, κατάφερε να ρίξει το δίμετρο πιπίνι. Το δεύτερο, έχει να κάνει με τον τόπο, το πριγκιπάτο του Αλβέρτου, που απεικονίζεται, κι έτσι μάλλον πρέπει να είναι, σαν ένα μεγάλο χωριό, με μια όμως ιδιαιτερότητα. Οι μόνιμοι κάτοικοι του, λίγοι στ αλήθεια, γι αυτό όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους, είναι ποτισμένοι με το αίσθημα της αυλικότητας, της λαμπάδας του στέμματος, γι αυτό άπαντες, λίγο έως πολύ, την έχουν ψωνίσει. Αυτό πιθανό είχε και σαν σκοπό να αναδείξει η σκηνοθέτιδα, αλλά το έχασε παντελώς, παρουσιάζοντας μονοδιάστατα πρόσωπα που μπορούν κυριολεκτικά να θυσιάσουν τα πάντα, στον βωμό της γκλαμουριάς. Όπως η ξανθιά καλλονή, που μπορεί το βήμα της να είναι το σκερτσόζικο δελτίου καιρού, ξέρει όμως καλά, πως δεν θα μείνει σε αυτό για πολύ, είναι γεννημένη για άλλα πράγματα, μεγάλα.

Για πες: Είχε δύο πολύ σημαντικά ονόματα δίπλα της κι όμως κατάφερε να τα επισκιάσει η Louise Bourgoin, που σε ενδεχόμενη συμμετοχή της σε διαγωνισμό ομορφιάς, τύπου playmate, θα είχε τον τίτλο στο τσεπάκι. Μπορεί από την μια να υπήρχε ο θεατρικός μετρ Fabrice Luchini και από την άλλη ο ανεβασμένος τελευταία, ελέω Καννών, Roschdy Zem μα η σπιρτάδα και το μπρίο της αεράτης Γαλλίδας - για να μην πω και τίποτα άλλο - μου έμειναν εντέλει στη μνήμη. Φυσικά μόλις η Οντρί αποσύρθηκε από την ιστορία, το φιλμ πήρε μια εντελώς άλλη τροπή, απροσδόκητη, που δεν θα την σκεφτόσουν καν, τρία μόλις λεπτά πριν το φινάλε. Μια άρον άρον πτώση της αυλαίας, που μου έδειξε πως μάλλον σώθηκαν τα λεφτά και πρέπει να τα μαζεύουμε, να την κάνουμε από την κοσμοπολίτικη χώρα των Μονεγάσκων asap.