Movies Ltd

Γυρίζεις στο σπίτι, που λες, κουρασμένος και θεονήστικος. Με το που βάζεις το κλειδί στην πόρτα, σε συνεπαίρνει μια έντονη μυρουδιά μαγειρευτού, που έρχεται από την μεριά της κουζίνας. Κάτι σαν μοσχαράκι κοκκινιστό με ψιλοκομμένο κρεμμυδάκι, σου έρχεται στο νου, πρέπει να είναι, με συνοδεία χοντρού μακαρονιού. Το στομάχι γουργουρίζει, οι αδένες τεντώνονται και δεν πλένεις ούτε χέρια. Στρώνεσαι στο τραπέζι πλήρης αδημονίας! Και τότε σκάει η έκπληξη. Το μόνο που πέτυχες είναι η ντομάτα. Πατάτες νερόβραστες γιαχνί με μαϊντανό, ήταν καλέ μου. Κι εσύ που ήσουν έτοιμος για άλλα πράγματα, μεγάλα...


Αδέλφια απατεώνες, στήνουν κόλπο, για να αφαιμάξουν ένα εκατομμύριο δολάρια, από όμορφη πλην μοναχική και βαριεστημένη κληρονόμο. Ε, όχι και τίποτα το τρομερά πρωτότυπο, το βασικό θέμα αυτού που καλείσαι να παρακολουθήσεις. Αλλά λες, δεν μπορεί, όλο και κάποια ανατροπή θα υπάρξει στην εξέλιξη της λαμογιάς, που κυριαρχεί επί του σεναρίου. Και πραγματικά έτσι είναι. Ο αστάθμητος παράγοντας λέγεται έρωτας, συναίσθημα που νιώθει ο λιγότερο οργανωτικός και χαρισματικός στον δόλο αδελφός, για την πλούσια κυρά, που στο θέμα της διαχείρισης των χρημάτων, είναι πιο μπούφος και από την Ντάλια του Παρά Πέντε. Μα για στάσου! Στο δεκάλεπτο ίντρο, που οι Μπλουμ είναι πιτσιρίκια και οργανώνουν παγίδα στους συνομηλίκους τους, μπας και βγάλουν κανά δολάριο χαρτζιλίκι, το αυτό δεν συμβαίνει? Ο ίδιος πάλι, δεν χάνει την μαγεία της παρανομίας, γιατί νιώθει κάτι παραπάνω από φιλία για κοριτσάκι της παρέας? Να σου πω την αλήθεια, μετά την τρίτη φορά που το ποιηματάκι επαναλήφθηκε στο πανί, δίχως (αψυχολόγητα) να τελειώνει το ταινιάκι, κουράστηκα. Και οι ματιές στο ρολόι, υπήρξαν πολύ περισσότερες από εκείνες στην οθόνη, όπου το θέατρο των απατεώνων, παιζόταν πάλι και ξανά και τούμπαλιν.

Για πες: Ομολογώ πως για το Brothers Bloom δεν είχα κρατήσει μικρό καλάθι και οι προσδοκίες μου υπήρξαν μεγάλες. Διπλέτα, σκέφτηκα, οσκαρούχων πρωταγωνιστών, ο Brody και η Weisz, ακόμη κι αν ο Rian Johnson, σκηνοθετικά τα μουσκέψει, εκείνοι έχουν την μέθοδο και θα το σώσουν. Όταν όμως παίζεις τα ίδια και τα ίδια, δίχως συγκεκριμένο λόγο, απλά για να καλύψεις το δίωρο, ε, τότε θυμάσαι την παροιμία με το "Κύριε ελέησον". Ο δημιουργός του ελπιδοφόρου Brick, εδώ με πιο πολλά λεφτά στην τσέπη, έχει φιλοδοξίες για να προσφέρει ένα κωμικοτραγικό con movie, γυρισμένο στις μισές χώρες της κεντροανατολικής Ευρώπης, αλλά στην ουσία δεν λέει και κάτι καινούργιο. Ότι ο έρωτας σαν φτάσει, η λογική σου αλλάζει? Ότι πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι? Ή ότι δεν υπάρχει σημαντικότερος δεσμός από αυτόν που μπορεί να υπάρξει ανάμεσα σε δύο αδέλφια? Από καρυκεύματα μπόλικα μας σέρβιρες mr Johnson, αλλά από τσιτσί καθόλου! Τουλάχιστον νάταν η πατάτα Νάξου και όχι Χιλής, μπορεί και να στο συγχωρούσα...